Wapenstilstand in Libië: de orde kan nu opgebouwd worden zodat migrantenstroom afneemt

Vandaag zijn in Frankrijk de twee grote machthebbers in Libië het eens geworden over het fundament voor een wapenstilstand.

De 'erkende' premier van Libië, Fayez al-Sarraj, en de commandant van de strijdkrachten in het oosten van Libië, Khalifa Haftar, hebben onder leiding van de Franse president Emmanuel Macron een akkoord bereikt. Voorlopig wordt er geen geweld naar beide fracties toe gepleegd en wordt er gebouwd naar orde en nieuwe verkiezingen.

Of dit de grote doorbraak is moeten we natuurlijk nog maar zien. Libië is na de val Khadhafi ingestort en verschillende groeperingen en regeringen hebben zichzelf als de échte autoriteit geplaatst op het internationale toneel. Dit betekent ook dat niet alle strijdkrachten en groepen bij het gesprek gerepresenteerd, maar het wordt toch gezien als een mogelijke doorbraak naar een nieuwe orde.

Met de nieuwe verkiezingen moeten we het nog maar eens zien of er vrede en rust komt. De verschillende stammen en groeperingen worden niet zomaar gekalmeerd in een democratie en het is daarom maar de vraag of Libië op dit moment wel klaar is voor een democratie. Het Westen heeft het geprobeerd in Irak en daar kwam een grote chaos.

Het Westen heeft het geprobeerd in Libië en dat heeft ook geleid tot chaos. De Arabische wereld lijkt zich, logischerwijs, maar moeilijk te lenen voor de democratie. Je kan dan ook alles zeggen van Khadhafi, maar er was wel rust en orde. Hetzelfde gold in Irak. Democratie, koste wat het kost, leidt niet vaak tot de gewenste resultaten. Tot op dit moment heeft de 'Arabische lente' alleen in Tunesië geleid tot een redelijk stabiele democratie.

Egypte viel ook al ten prooi aan democratische zelfvernietiging toen de Moslimbroederschap er aan de macht kwam. Aan de andere kant, het waren democratische verkiezingen. Het is dus erg moeilijk om te duiden hoe alles gaat verlopen. Een ding is duidelijk, Macron heeft hier veel te winnen. Frankrijk en voornamelijk Parijs lijdt veel onder de massa-immigratie en de onvrede van de bevolking blijft groeien over de demografische ontwikkelingen in een van de grootste landen van Europa.