Terwijl zich binnen de coalitie de eerste scheuren aftekenen vanwege de stikstofcrisis en de VVD roept dat ze 'geen koe en varken minder' willen, herhaalt GroenLinks-leider Jesse Klaver nog maar eens "hoe onvermijdelijk" het uiteindelijk is dat de veestapel toch gaat inkrimpen. Volgens Klaver wordt de politiek ongeloofwaardig als het niet gebeurt. Het gekke is dat hij een punt heeft, lees maar eens mee: Klaver heeft goed begrepen dat de VVD zich hoogst ongeloofwaardig maakt met de plotselinge draai en ineens tégen het saneren van boerderijen is, immers was het de partij van
premier Mark Rutte, die mede-verantwoordelijk is voor de wet- en regelgeving rondom stikstof.
Want die Natura2000-gebieden en
richtlijnen komen niet uit de lucht vallen. Eraan vooraf, alvorens de stikstofregels 'tot wet van het land' werden gemaakt, ging (verondersteld) een uiterst zorgvuldig wetgevend proces, maar dat proces was niet zorgvuldig genoeg om de stikstofcrisis te voorkomen: het was wederom
brakke wetgeving. Volgens Jesse Klaver is het daarom ongeloofwaardig dat de partijen die instemden met de Wet Natuurbescherming, Habitatrichtlijn en Vogelrichtlijn nu ineens tégen zijn:
Stikstofcrisis herleidbaar tot politieke status quo
De herkomst van de huidige stikstofcrisis is politiek Den Haag, immers zijn het de wetten en regels van de politiek die hebben geleid tot het intrekken van vergunningen. Een aantal internationale verdragen zijn hierbij ook relevant en de uitgangspunten van deze internationale afspraken zijn verwerkt in de Habitatrichtlijn en -wet en de Vogelrichtlijn. Ten slotte is de Wet Natuurbescherming relevant in deze casus.
Deze wet werd door een overgrote meerderheid in de Tweede Kamer geratificeerd, met steun van de nu panikerende SGP'ers, PVV'ers en dergelijke. Kortom: die partijen creëren dus zelf een "stikstofcrisis" om vervolgens met elkaar in de pers te doen alsof ze voor of tegen zijn! De enige partijen die tegen de wetten stemden waardoor de stikstofcrisis is ontstaan zijn de Partij voor de Dieren en de SP.
Alle overige politici hebben destijds lopen slapen en brakke wetgeving opgeleverd. Maar de falende politiek van ons land is goed in het
verbloemen van haar gestuntel en dus zien we overal in de pers
een fictieve discussie "voor sanering" en "tegen sanering", terwijl de werkelijke discussie zou moeten zijn of Den Haag überhaupt nog wel in staat is anno 2019 om wetgeving op te leveren die kwalitatief is. Mijn vermoeden is, nee, dat zijn ze niet.