Tsja, die gevallen zijn er ook natuurlijk, waar de operatie toch niet helemaal brengt wat je ervan had verwacht. Dit is voor het Apeldoornse transgender VVD-raadslid dus het geval na een 2,5 jarig traject. Via Powned.tv.
Braldt Haak, nu nog Lilian en straks weer Braldt, zag toch af van de voortzetting van z'n transgender-traject. Op zijn Facebookpagina noemt hij 'gezondheidsredenen' als voornaamste reden om er niet mee door te gaan.
Ook ziet het er op basis van zijn Facebookbericht uit alsof hij veel steun heeft gehad. Dit is eerlijk gezegd opmerkelijk (en mooi voor hem, haar, hem natuurlijk) want hij is dan een van de geluksvogels geweest. De meeste transgenders worden verstoten of gepest. Dit is ook één van de redenen dat zo'n 41% ná een operatie alsnog een zelfmoordpoging doet.
Of de gezondheidsredenen van Haak ook van diezelfde aard zijn of dat het fysiek een te groot risico is, is niet duidelijk. We weten alleen dat in het geval van Haak de transitie niet opweegt tegen verder leven in het 'verkeerde lijf'.
Nu gaat het natuurlijk om slechts één persoon/politicus maar de snaar die hiermee wordt geraakt en waar de discussie eigenlijk over zou moeten gaan is deze: is het wel de juiste keuze om zo'n transitie te ondergaan en dient het te worden vergoed? Begrijpen we het fenomeen wel goed genoeg om iemand zo'n keus te laten maken of moet zo iemand tegen zichzelf beschermd worden?
Het tragische is natuurlijk een transgender die met een dure (al dan niet vergoede) operatie erachter komt dat het hem/haar helemaal niet gelukkig maakt en zichzelf van het leven wil beroven. Voor links betekent deze kwestie dat we mensen anders moeten opvoeden zodat ze zich welkom voelen maar uit niets blijkt dat bijvoorbeeld Haak hiermee te dealen had. Toch besloot hij ermee te stoppen. Food for thought!