Vuurwerkverbiedfetisjisme

Zullen cultuur-marxistische mensen nu nooit moe worden van zichzelf? Ieder jaar hetzelfde stramien. In oktober en november hele grote stampij veroorzaken rondom de figuur van Zwarte Piet (dit jaar aangevuld met een hetze tegen oliebollen en hagelslag), en zodra december weer voor de deur staat wordt ook het vuurwerkverbod weer van stal gehaald. De zeurders en de klagers hebben dit jaar al beet bij maar liefst negentien gemeenten:

Kortom: als u dacht dat de zich moreel-superieur voelende horde dit jaar het thema vuurwerk een keer met rust liet, dan komt u bedrogen uit. Ook in 2014 gaan we het weer hebben over hoe zogenaamd enorm groot de geluidsoverlast is die van dat anderhalve rotje afkomt. Enkele gemeenten hebben bij voorbaat maar alvast gecapituleerd, maar dat is uiteraard geen excuus: de cultuur-marxist zal pas rusten als alle gemeenten een vuurwerkverbod hebben ingesteld. Want de wereld is nog niet perfect zolang er nog mooie, samenbindende en langlopende tradities zijn die ongemakken veroorzaken voor enkele zeurpieten.

Ongemakken, ja. Over hoe het yuppenstel Jotan en Bloem een andere uitlaatroute moet zoeken voor hun hond Hipster, omdat het beest anders misschien een keertje schrikt. Over de werkloze Harry, die het vrésélijk vindt dat hij een keer uit z'n luie stoel moet om met de bezem z'n stoepje schoon te vegen. Men kan zich er vast weer onnoemelijk kwaad over maken. Genocides in Syrië? Meh. maar een paar rotjes in de straat? Dat is pas de nieuwe holocaust!

Over allerlei kleine ongemakjes die straks weer tot Groot Maatschappelijk Nationaal Probleem worden verheven in de hoop dat Nederland weer een klein onderdeel van diens eigen cultuur afschaft.

Maakt u uw borst maar nat, want deze discussie slaat echt geen jaartje over. Het vuurwerkverbod is weer tijdelijk terug in het maatschappelijk debat, en u zult dat waarschijnlijk gewoon weer moeten doorstaan. Waarschijnlijk met ongeveer dezelfde tegenzin als waarmee cultuurhaters op ouderjaarsavond het vuurwerk moeten doorstaan.