Gisteren heb ik een artikel geschreven over het exhibitionistische karakter van de Canal Parade. Toch zijn er heel veel mensen die vinden dat de versie van dit jaar wel erg braafjes was. Het lijkt preutser geworden en dat vinden vaste bezoekers van de parade erg jammer. Het lijkt een uiting te zijn van een ontwikkeling die al jarenlang de Westerse samenleving binnensluipt.
Honderdduizenden bezoekers trokken zaterdag naar Amsterdam toe om de Canal Parade bij te wonen. Van burgemeester Halsema tot homoseksuelen uit Zuid-Limburg: iedereen had zichtbaar pret tijdens de 23ste -iets te brave- editie.
Te weinig blote lichamen, te weinig 'exhibitionistische' uitingen, te weinig blote billen en borsten. De vaste bezoekers hadden blijkbaar toch meer seksuele uitingen willen zien. Of dat ligt aan het preutser worden van de parade, of de seksuele lusten en wensen van de bezoekers, dat is natuurlijk een totaal andere vraag. Toch is het een fenomeen dat in lijn staat met andere ontwikkelingen in de Westerse samenleving.
In de Verenigde Staten en in Nederland zorgt een golf van feminisme en politieke-correctheid voor het preutser worden van de samenleving. Vroeger waren het de conservatieven die wezen op de gevaren en de negatieve kanten van te veel bloot op tv en in het publieke leven. Tegenwoordig is het de politiek-correcte linkse kliek die de rol heeft overgenomen. 'Seksuele objectivering' van mannen en vrouwen in de publieke ruimte wordt met een opgeheven vinger veroordeelt.
Vroeger waren het de conservatieven die wezen op de gevaren en de negatieve kanten van agressie en geweld in games, tegenwoordig is het de politiek-correcte linkse kliek die de rol heeft opgenomen van moraalridder en 'seksisme' en 'toxische masculiniteit' roept op het moment dat er in games geweld voorkomt of geflirt met vrouwelijke karakters.
Misschien gaat het inderdaad te ver om te stellen dat het 'preutse' karakter van de Canal Parade dit jaar te maken heeft met deze ontwikkeling, maar het valt wel op. De homohaat en politieke-correctheid zorgt voor een bedrukkende sfeer, waarbij men niet meer het gevoel heeft volledig zichzelf te kunnen zijn. Voor mij is het nog steeds the exhibitionistisch, maar mijn mening zou nooit ten koste moeten gaan van de vrijheid van een ander.