Vier nederlagen op rij - SP heeft nu gouden oplossing: 'weer eigen positief verhaal, alles moet anders en beter'

Gisteren berichtten wij al over de SP-partijtop, die de nederlagen van de eigen partij eens even goed gingen evalueren. Direct was er kritiek vanuit de partij, want 'de slager keurt z'n eigen vlees'. Daar lijkt het inderdaad wel op, al waren ze toch verrassend kritisch! Via de NRC.

Partijvoorzitter Ron Meyer kondigde na de nederlaag bij de Europese verkiezingen al zijn vertrek aan. Hij was op de partijraad dan ook enorm kritisch op zichzelf en zei:

Hartstikke nobel en dit werd ook goed ontvangen. Veel SP'ers vinden zelfs dat hij niet hoeft te vertrekken. Dit maakte de partijraad wel emotioneel beladen, iets dat wat mij betreft juist goed is. Het laat zien dat de mensen wel echt om de partij geven.

Maar goed, de echte vragen zijn natuurlijk:

Allereerst het Hans Brusselmans-filmpje. Dat schoot veel leden in het verkeerde keelgat én had een averechts effect. Het speelde de PvdA juist in de kaart (voor veel SP'ers een degelijk alternatief) en hielp ook Forum voor Democratie bij hun anti-EU standpunt. Een kolossale fout vanuit SP-perspectief.

Afdelingsvoorzitters spreken over de noodzaak van een 'eigen, positief verhaal' en dat 'het duidelijk is dat het anders en beter moet'. Voor wie nog een open deur ingetrapt moet hebben, ze zijn in te huren! Ook Lilian Marijnissen, die géén kritiek heeft gekregen, meent dat het belangrijk is om optimistisch en strijdbaar te blijven. Ze geeft de belofte 'sterker terug te komen'.

Uit alle berichtgeving over de perikelen bij de SP van afgelopen tijd blijkt eigenlijk maar één ding: ze hebben totaal geen idee van hoe ze zichzelf moeten gaan positioneren, want ze weten niet echt meer wie ze nou eigenlijk zijn en waar ze nou écht voor staan.

Linkse partijen trekken de welvarende SP-leden bij ze vandaan, PVV en FvD hoeven er niet eens veel moeite voor te doen om de immigratie kritische SP'ers aan zich te binden. Wat overblijft zijn de antikapitalistische idealisten die 'voor de gewone man' zijn en graag tegen 'het establishment' aanschoppen. Een beetje de jaren '70 socialisten die te laat door hebben gehad dat de wereld om hen heen om andere assen is gaan draaien.

De SP zal moeten kiezen tussen nationalisme en de onderklasse of internationalisme en de middeninkomens. Keuzes die in beide gevallen heftige concurrentie met zich meebrengen.