Vernietig de Verzorgingsstaat!
Als de crisis voorbij is, liggen de banen voor het oprapen,
zo klonk de titel van een verder nutteloos- opiniestuk op VK.nl. Sorry dames
en heren, de crisis blijft, of beter gezegd, zal overgaan in een volgend
hoofdstuk.
Het instorten van de subprime hypotheekmarkt in augustus
2007 heeft een wereldwijde kettingreactie veroorzaakt, die ook bekend staat als
de credit crunch. Iedere hoek van de samenleving werd geraakt, bedrijven,
particulieren, overheden. De crisis heeft onder andere de problemen van de
PIIGS landen blootgelegd. De USA verloor haar tiple-A status. Britse
stimulering van de eigen auto-industrie resulteerde in landingsbanen van gesloten
vliegvelden vol met onverkochte autos. De Franse Renault-Peugots verkopen niet
meer. De Argentijnse Presidente Christina Kirchner nationaliseerde het grootste
private pensioenfonds om export te subsidiëren. Toen de Noord-Afrikanen hun
kinderen geen eten meer konden geven, ontstond de Arabische opstand in Tunesië
en Egypte.
Europa heeft zich suf geïnvesteerd, en net als de New
Deal van Franklin Delano Roosevelt, resulteerde dit in niet in een zelfvoorzienende
economie, maar wel in extra hoge overheidsschulden. Europa gelooft er niet meer
in, ook al is de officiële communicatie het tegenovergestelde. De officiële
strategie is dat Europa wacht op een wonder uit de USA. Helaas heeft de USA al
problemen genoeg, ook al worden kleine plusjes uitvergroot.
Typisch Europees is dat -alle- landen zichzelf hebben klem
geleend tot het gaatje, en dat dit als een normale situatie wordt geacht. Zelfs
al zou een Europese Tom Poes met een list komen, alle schulden neutraliseren, en
de situatie laten terugkeren tot normaal, zoals in 2006, dan blijft de crisis voortwoekeren.
Hoofdoorzaak: De wereldwijde vergrijzing.
Ja u leest het goed, het gaat niet om de vergrijzing in
Nederland, maar om de vergrijzing wereldwijd.
De volgende documentaire moet u echt gezien hebben:
Demographic Winter
De Japanse economie draait slecht omdat in Japan de
vergrijzing al eerder is ingezet. De piek aan uitgaven van een gemiddeld mens
ligt op 48 jaar. Sinds Japan over de piek van 48-jarigen is, gaat het slecht
met haar economie. In het Westen zijn we net over de piek van besteding heen. In
de Westerse democratieën gaan mensen dus minder geld uitgeven. Dit heeft
vraaguitval tot gevolg.
De banen zouden voor het oprapen liggen voor jongeren,
wanneer een heleboel mensen met pensioen gaan, terwijl de hoeveelheid werk
hetzelfde blijft. Maar als de hoeveelheid werk daalt, omdat mensen gemiddeld
minder geld uitgeven, dan liggen die banen helemaal niet voor het oprapen. Dat
is precies wat er gaat gebeuren.
De Nederlandse onderzoeken over vergrijzing prijzen ons (bedreigde)
pensioenstelsel, maar geen enkele houdt rekening met vraaguitval wegens
vergrijzing in het buitenland. Geen enkel Nederlands onderzoek houdt rekening
met het feit dat we last krijgen van een vergrijzende wereld die onze export niet
meer wil kopen.
Daarnaast, het Ministerie van Financiën rekende onder bewind
van Wouter Bos uit dat het 50 Eurocent kost om 1 Euro te herverdelen. Feitelijk
is eenderde dus kapitaalvernietiging. Buiten die kapitaalvernietiging van geld
dat naar de overheid gaat, remt de verzorgingsstaat economische activiteit af.
Willen we nog een beetje kunnen redden, wat er te redden
valt, voor onze kinderen en kleinkinderen, dan moeten de remmen los en dus
moeten we van de verzorgingsstaat af. Weg met de kapitaalvernietiging door de overheid!
Dat betekent niet dat we de gezondheidszorg in Nederland
moeten afschaffen, maar dat de overheidsbemoeienis met de gezondheidszorg
moeten stopzetten. Privatisering dus.
De grootste kostenposten van de overheid zijn: De
Ministeries van Gezondheidszorg, Sociale Zaken en Onderwijs. De overheid spendeert
ca. 60% van haar budget aan deze Ministeries. Deze Ministeries moeten worden
afgeschaft, met gevolg dat dit leidt tot lastenverlaging.
De vernietiging van de verzorgingsstaat is dan ook een
voorwaarde voor nog een beetje rooskleurige en welvarende toekomst van jonge
mensen en de kinderen die vandaag worden geboren. Blijven we de volgende
generatie een mes op de keel zetten met hoge schulden en belastingen, dan
worden we vanzelf, met zijn allen, het ravijn in gesleurd.
De verzorgingsstaat is niet te redden, dus dat moeten we dan
ook vooral niet proberen. Als we de volgende generaties een kans willen geven
op welvaart en ontplooiing, dan moeten we resoluut van de verzorgingsstaat af,
en al haar fraude, misbruik en verspilling. In geprivatiseerde vorm zal zorg,
onderwijs en armenzorg een veel betere dienst verlenen. Een geprivatiseerde
vorm zal ook fraude en misbruik eerder detecteren en oplossen dan de overheid. Een
liefdadigheidsinstelling moet immers zijn donateurs tevreden houden. Misschien is
dat geen ideale wereld voor onze kinderen en kleinkinderen, maar het is zeker wel
een betere wereld dan wat we nu te bieden hebben!
De overheid is namelijk het probleem, niet de oplossing.
