Op de Universiteit van Amsterdam heerst Apartheid.
Soms heb je lieve meisjes die zo beschermd zijn opgegroeid dat ze denken dat engagement en wereldvreemdheid hetzelfde zijn. Lieve meisjes, typje Barlaeus, die doen alsof ze zich niets laten vertellen en zelfstandig in het leven staan. Kritische, lieve meisjes, die altijd scherp letten op wat politici zeggen en gesprekspartners feilloos op een contradictie kunnen betrappen. Dat soort lieve meisjes schakelt echter alle kritische vermogens uit als er Onrecht in het spel is en we daar wat oppervlakkige filosofie bij kunnen slepen. De meisjes schrijven dan over 'dialectiek van de gentrification', een term die, als ze 'm zelf gemunt hebben, pretentieus is en als ze hem overschrijven, niet doordacht hebben.
Dat soort meisjes maakt zich zorgen over een gebrek aan kleur op haar universiteit. Die meisjes heten Lida. En Lida wil dat haar universiteit het ziekelijk fanatieke multiculturalisme van de VU najaagt. (Vergetende, dat de VU mede daardoor het onderwijs totaal vergat en de accreditatie-proef niet haalde. Maar dat is niet erg, want) alles voor de gekleurde medemens.
De UvA roemt zichzelf om haar rijke traditie en sterke verwevenheid met de stad Amsterdam. Tolerantie jegens anderen, openheid en een internationale academische traditie, daar staat het om bekend, zo valt te lezen op www.uva.nl. Met haar gebouwen veelal gevestigd in het hartje van Amsterdam, zou het een afspiegeling moeten zijn van de directe omgeving. Daarmee lijkt de UvA zich te wanen in een droom, want hoe zit het met de 180 verschillende nationaliteiten die aanwezig zijn in Amsterdam en het feit dat meer dan de helft van de inwoners allochtoon is? Wat er werkelijk zichtbaar is op de UvA zijn doorgaans blanke, middenklasse Nederlanders met eenzelfde soort levensstijl; van diversiteit is geen sprake.
Leest u vooral het gehele stuk als u op last van de dokter uw lage bloeddruk moet stuwen. Wat een geweldig pleidooi. Blanke mensen op een universiteit; hoe durven ze! De studentenpopulatie op een universiteit moet slechts op één factor gewogen worden: zijn er genoeg kleurtjes? Het is niet relevant of iemand een academische vorming in zijn mars heeft, of er überhaupt interesse in heeft. Het gaat om een juiste kleurmix. Ik weet niet hoor, maar Eddy Terstall blijft maar in m'n oor schallen dat Oudlinks - waar lieve Lida duidelijk een laatbloeier van is - intens racistisch is.