UKIP is zeker geen 'Britse PVV'; Farage bovenal geen 'Britse Wilders'

De Nederlandse pers deelt weer eens gekke labeltjes uit aan politici uit andere landen.

Ook de vaderlandse journalisten is het niet ontgaan dat de UKIP van Nigel Farage bij de lokale verkiezingen in Engeland koning grote vorderingen maakte. Britse media waren vrij unaniem in hun oordeel: a new player has joined the game. Cameron, Milliband en Clegg zullen vanaf nu echt rekening moeten houden met Nigel Farage en zijn UKIP: de partij is een serieuze tegenstander geworden.

Nederlandse media leken die verstandige Engelse analyse te delen, maar naar het zich laat aanzien is dat meer uit luiheid dan wijsheid; het Hollandse idee van berichtgeving over het Verenigd Koninkrijk is vaak gewoon overschrijven wat The Guardian reeds gepubliceerd heeft. Om de situatie nog iets beter te 'duiden' hebben verscheidene media gezocht naar een Nederlandse evenknie van Farage. Als ze eerlijk waren geweest, hadden ze moeten zeggen dat die er niet was. Er is namelijk geen enkele partij die consistent rechts-conservatief handelt, als topprioriteit het bestrijden van Brussel heeft én voldoende fatsoenlijk handelt om binnen de orde te blijven vallen.

Maar dat is niet wat de gevestigde pers meldde. Volgens De Volkskrant en de NOS was de UKIP een "Britse PVV." Mark Koster van DNP en TPO noemde Farage zelfs een "Britse Wilders."

Nu zijn er zeker enkele overeenkomsten tussen Wilders en Farage, maar beide heren bekijkende vallen vooral de verschillen op. Farage is het toonbeeld van een Engelse gentleman. Hij bedient zich van keurig RP Engels, houdt van stijlvol roken en heeft een overdaad aan Britse flair. Nee, dan Wilders. Wat vooral opvalt aan het uiterlijk van de man is dat gekke blonde haar. Verder blijkt Geert een groot fan van schaarsgekleed tienermeisjesidool Lady GaGa (?!) en heeft hij nietszeggende hobby's als "lezen en schrijven."

Qua harde taal die ze uitslaan lijken de twee vaak meer op elkaar, maar hier geldt dat schijn bedriegt. Wilders is de enige fractieleider van Nederland die z'n opponenten in het debat uitscheldt en - zoals de premier dat zegt - op windkracht tien debatteert. Met deze einzelgängers-houding valt Wilders niet alleen makkelijk uit de gratie bij collega-parlementariërs, maar zal hij ook een groot deel van het Nederlandse volk nooit achter zich krijgen, ongeacht hoe eens ze het ook misschien zijn met de PVV. Farage is iets minder hard dan Wilders (je zal hem nooit een 'kopvoddentaks' of een 'knieschot' voor Marokkaanse reljeugd horen voorstellen), maar valt hier juist niet mee uit de toon: Britse politieke debatten gaan er nu eenmaal wat harder aan toe dan Nederlandse.

Maar ook de PVV-standpunten en die van de UKIP verschillen vaak als water en vuur. Zo is de UKIP een partij die standpunten driftig leent van liberalisme, libertarisme en conservatisme. Allen duidelijk rechtsgeaarde stromingen. Maar de PVV? De PVV heeft rechtse standpunten als het gaat om immigratie of natuurbeleid. Maar verder is het marxisme wat aan de horizon blinkt: Wilders' partij wil dat de overheid de gehele zorg voor diens rekening neemt, wil dat het Hollandse uitkeringscircus eerder uitgebreid wordt dan ingedamd. Paradepaardjes van de SP, die via de naar links afgedwarrelde PVV een nieuw publiek hebben gevonden.

Een dergelijke teloorgang van rechtse vechtlust zal je bij de UKIP niet snel meemaken. Maar laat dit geen podium zijn om de PVV zwart te maken; laat Wilders en de zijnen goed kijken naar Farage, en zien hoe het moet. Misschien wordt het dan nog eens wat met de PVV in Nederland.