'Trump heeft nog niets bereikt', aldus zijn haters. Deze 5 feiten bewijzen echter het tegendeel!

'Hij heeft nog stééds niets bereikt', is een favoriete uitspraak bij tegenstanders - lees: fervente haters - van Donald Trump. En dat was ook zeker het doel: Democraten, linkse media en linkse medemensen in het algemeen hebben er alles aan gedaan om the Donald bij alles, maar dan ook alles, dwars te zitten. Desalniettemin heeft hij in zijn eerste jaar, dat toch alweer bijna tegen het einde aanloopt, méér bereikt dan de meeste Amerikaanse presidenten voor elkaar krijgen. Of je zijn prestaties toejuicht is natuurlijk een ander verhaal, maar dát hij zijn rol als dealmaker - of keiharde doordrukker - herbevestigd heeft, is wel duidelijk. Daarom: zijn belangrijkste wapenfeiten op een rijtje!

5) Inreisverbod: dan wel, dan niet, dan wel, dan niet...

Het was zo ongeveer het eerste, en misschien ook wel het meest controversiële besluit van Trump: het instellen van een inreisverbod voor mensen uit landen die linkse media graag "overwegende moslimlanden" noemt. Dat zijn het natuurlijk ook, maar laat het nou ook nét de groep aan meest instabiele landen ter wereld zijn, waarbij je er inderdaad niet vanuit kunt gaan dat de authoriteiten daar alles veiligheid op orde hebben. Toch is dit ook meteen het punt waar de president de meest concessies heeft moeten doen: door het heen en weer kaatsen van de wet van rechter naar rechter, zijn de scherpe kantjes er wel een beetje vanaf. Zo geldt het -terecht, toegelaten is immers toegelaten - uiteindelijk toch niet voor mensen die al een verblijfsvergunning hadden gekregen. Na veel getouwtrek lijkt er deze maand dan toch eindelijk een definitieve versie te liggen, met de goedkeuring van het Hooggerechtshof. Het is hem dus gelukt, maar bij lange na niet zoals Donald het zelf had voorgesteld, waardoor deze 'overwinning' het toch met een vijfde plaats moet doen.

4) Jeruzalem is - eindelijk - erkend als Israëlische hoofdstad

Al in 1995 nam het Amerikaanse Congres een wet aan waarin stond dat de Verenigde Staten Jeruzalem zouden erkennen als hoofdstad van Israël door de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen. Elke president heeft sindsdien echter een soort noodverordening getekend waarmee die stap steeds maar uitgesteld kon worden. Nou ja, élke president? Niet Donald Trump!

Vooruit, dat is niet helemaal waar: eerder dit jaar tekende hij het wanstuk nog. Toen leek het erop dat hij net zoveel moed zou hebben als zijn voorgangers, maar begin deze maand bleek dan dat hij het tóch anders zou gaan aanpakken: terreursponsor Mahmoud Abbas - ook wel bekend als de leider van de Palestijnen - werd gebeld met de mededeling dat Amerika Jeruzalem ging erkennen als Israëlische hoofdstad, en inderdaad: een paar dagen later sprak Trump die erkenning ook uit in een historische speech die over de gehele wereld niet bepaald positief werd ontvangen. Maar doet dat er echt toe, als je het juiste doet? Jeruzalem is in de praktijk al decennialang de hoofdstad van Israël - alle instituties die je in een hoofdstad zou verwachten, staan daar - en het ontkennen van de werkelijkheid komt geen enkel 'vredesproces' ten goede. Een prachtbeslissing dus, met als kanttekening dat hier meer moed dan politieke slagkracht nodig was, aangezien hij dit besluit gewoon in zijn eentje - zonder eerst steun te vragen bij het Congres of de Senaat - kon nemen.

3) Au revoir, Parijs!

Nog zo'n heerlijk controversiële stap waar - letterlijk - de hele wereld over viel. Hij had het al aangekondigd in zijn verkiezingscampagne, maar in augustus was het dan eindelijk zo ver: de Verenigde Staten stapten toen officieel uit het klimaatakkoord van Parijs. U weet wel: dat verdrag waarbij we onszelf verplicht hebben om aan allerlei groene hobby's mee te doen, allemaal in de totaal wetenschappelijk ongefundeerde hoop de opwarming van de aarde - een natuurlijk fenomeen dat je als mens toch niet kan beïnvloeden - met een fractie van een graad te beperken. Hier in Nederland gaan onze belastingcentjes nog steeds naar dat soort linkse onzin, maar in Amerika gaat dat nu gelukkig anders. Tenzij je in een linkse staat als Californië woont, die toegezegd heeft op eigen houtje lekker door te gaan met de afspraken van het verdrag... het daadwerkelijke effect van de stap valt dus nog te bezien.

2) Belastingen op de schop

Hier kon Trump dan eindelijk zijn reputatie als dealmaker herbevestigen. Zijn andere prestaties zijn ook van aardig formaat, maar wel bijna allemaal zaken die de president er in zijn eentje doorheen kon krijgen. Bij één van zijn belangrijkste beloftes, het op de schop gooien van het belastingstelsel, kon dat echter niet. Sterker nog: hij moest de steun van zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden zien te krijgen. Dat dat niet altijd lukte, bleek wel bij de roemloze afgang van zijn nieuwe zorgplan, dat Obamacare had moeten vervangen. Dat werd een totale blamage, nadat meerdere Republikeinen het plan niet steunden en de benodigde meerderheid ontbrak.

Bij het belastingplan liep dat gelukkig anders: met weliswaar een paar kleine aanpassingen werd het halverwege deze maand tóch aangenomen. En daarmee stevent Amerika af op lagere belastingen, vooral - zoals linkse media graag benadrukken - voor grote bedrijven en rijkeren. Dat is echter prima, aangezien die sowieso als disproportioneel meer moesten betalen. Een echte vlaktaks - het enige echte eerlijke belastingsysteem - zit er voorlopig niet in, maar een stap in de juiste richting is het zeker!

1) Hij zit er nog

Nee, geen enkele president heeft in zijn eerste jaar zóveel schandalen moeten overleven dan Donald Trump. Russische inmenging in de verkiezingen, de hele discussie rondom fake news, aantijgingen van seksuele intimidatie... enfin, als het aan zijn tegenstanders had gelegen, hadden ze hem hierom al lang geimpeached. Maar kijk nou: hij is nog steeds president van het machtigste land ter wereld, en het gaat beter met dat land dan aan het begin van zijn ambtstermijn!

Het wordt nog spannend of hij zijn vier jaar vol gaat maken, en de kans op een herverkiezing is op het moment ook niet bijster groot. Maar we hebben nog drie jaar, en als Trump in dit tempo doorgaat met het inlossen van verkiezingsbeloftes en die schandalen een beetje naar de achtergrond verdwijnen, dan is er best kans dat een deel van de bevolking tóch ferm achter hem zal gaan staan in 2020.

Eng hè, zo'n president die wél doet wat hij belooft?