Trouw: ‘Syrië-radicalen bedreigen ons vaker dan Wilders’

Dat wat in vrijwel alle moslimlanden vroeg of laat gebeurt, begint ook in Nederland langzaam voet aan de grond te krijgen: geloofsgerelateerd geweld tussen moslims onderling. In Trouw kregen we een verfrissend en veel te lang uitgebleven kijkje, midden in het hart van de praktiserende moslimgemeenschap van ons land. 

Moslims bedreigen moslims
De één is imam, de ander politicus en weer een ander is de zoon van een imam die we tot voor kort als radicaal bestempelden, omdat hij Rita Verdonk geen hand wilde geven. “What fools we’ve been”, want dit was juist de softie van de klas, zo blijkt nu, aangezien de gelijkgestemde zoon van deze man, Suhayb Salaam, nu door pro-Jihad bloggers wordt weggezet als ongelovige middels het plakkaat ‘ziek figuur’. Dit omdat hij moslimjongeren heeft opgeroepen niet naar Syrië te gaan om daar deel te nemen aan de gewapende Jihad (oorlog op het pad van Allah: een verplichting voor iedere capabele moslim). 

Jongeren Imam Yassin Elforkani krijgt regelmatig te maken met bedreigingen, wordt vaak tot ongelovige verklaard (het Koranische principe van Takfir) en kreeg onlangs, na een debat in Amsterdam, een bosje brandnetels naar zijn hoofd, voorzien van een hatelijke boodschap.

Elforkani is zo eerlijk om toe te geven dat de afvalligheid waarvan ze hem betichten, indirect betekent dat hij onder een Shariah bewind dood zou moeten. En deze imam, met zo’n ogenschijnlijk radicaal beeld van zijn eigen Islam, is nog wel een ongelovige in de ogen van de Jihadisten. Dat geeft te denken over de hoeveelheid radicaliteit die we daar nog bij op moeten tellen in het geval van laatstgenoemde groep.

Geïsoleerde conflicten?
We zien het reeds in Egypte, Syrië, Libanon en vele andere landen in een vergevorderd stadium, maar nu dus ook hier, zij het nog in de kinderschoenen: soennitische moslims die anderen bedreigen en tot ongelovigen verklaren, waarmee ze hen in feiten de doodstraf opleggen. Want een afvallige verdient de doodstraf volgens de Sharia geleerden. En nee, niet volgens een klein “radicaal” deel van die geleerden maar volgens allemaal, slechts een enkeling uitgezonderd. Dit fenomeen bestaat helaas al zolang als de Islam zelf, wat een poging tot reformatie vrijwel onmogelijk maakt. Het staat nu eenmaal in de geschriften (Sahih Bukhari 6484 & 9622; Sahih al Muslim, 1676). 

Wil de echte moslim opstaan
Imam Elforkani noemt zijn bedreigers ‘Syrië-radicalen’. Maar hoe radicaal zijn deze mensen nu werkelijk? De buitenstaander raakt er slechts verward door en weet niet meer welke moslim totaal verkeerd kijkt naar de Islamitische geschriften en welke de juiste leidraad te pakken heeft. We hopen stiekem natuurlijk dat de tolerante moslims tot die laatste groep behoren. Maar totdat de meerderheid van de Islamitische gemeenschap gezamenlijk en met theologisch bewijs aantoont dat de vredelievende Islam die zij voorstaan een verdedigbaar feit is, zal een niet-islamitisch land als Nederland nooit oprecht en met kennis van zaken kunnen verdedigen dat dit ook daadwerkelijk zo is.

Ik zeg dit met het besef dat veel Westerse regeringen dit juist wel hebben gedaan. De burgemeester van London en ook premier David Cameron hebben vlak na de moordaanslag op Lee Rigby in Woolwich in heldere taal te kennen gegeven dat een dergelijk gedachtegoed niets te maken heeft met “de ware Islam.” Maar op basis van welke kennis verkondigden deze politici zoiets? Hebben zij gedegen theologische kennis van de Islamitische bronnen paraat?  

Alles wijst op het tegendeel en dat zij slechts uitspreken wat een ieder hoopt, kijkende naar de veelkleurigheid van de wereldwijde moslimpopulatie. Het is echter zeer onverstandig om de wetten en plichten van een godsdienst uitsluitend af te meten aan de mensen die deze religie beweren aan te hangen. Dat is hetzelfde als trachten te bepalen welk gedachtegoed de huisregels en reglementen van voetbalclub Ajax omvatten, door enkel te kijken naar haar aanhang. Ik hoef u niet te vertellen dat er zich onder deze aanhang niet uitsluitend mooie tolerante mensen bevinden, maar ook zij die een totaal tegenovergesteld gedrag vertonen. Twee attitudes die onverenigbaar zijn en derhalve niet beiden in overeenstemming kunnen zijn met de daadwerkelijke visie van het instituut Ajax. Men dient die volgelingen daarom te allen tijde te vergelijken met de ideologie om zodoende te bepalen wie van hen, in grote lijnen, haar ware ‘volgelingen‘ zijn. In het geval van de Islam is het daarvoor, met het oog op toekomstige gevaren voor ons land, de hoogste tijd.