Rutte en de VVD staan aan de poort van de Europese nachtmerrie

VVD- Tweede Kamerlid Sjoerd Potters (Sociale Zaken):

Op Europees niveau gelden echter andere regels voor de VVD. Daar steunt de VVD in strijd met verdragsrechtelijke bepalingen het bail-out principe en notoire schuldenmakers met honderden miljarden euro’s. Nederlandse burgers worden in de bankenunie direct aansprakelijk voor failliete banken elders, die op hun beurt weer de transfers van voetbalgoden en het locale clientèle- en patronage netwerk financieren. Op 2 februari 2012 zei Rutte nog dat private banken niet voor Europese steun in aanmerking zouden komen. De zogenaamde ‘nationale compartimenten’ van Dijsselbloem zijn een rookgordijn om met name het Duitse Constitutionele Hof weer eens om de tuin de leiden. In de praktijk zullen (Nederlandse en Duitse) belastingbetalers ‘alternatiefloos’ aansprakelijk zijn voor bodemloze (bancaire- en staats) schulden, waar ze geen enkele (politieke) invloed op kunnen uitoefenen. Verdragen en ‘keiharde’ afspraken hebben nul en generlei waarde op Europees niveau. De bankenunie is de volgende damdoorbraak na de illegale praktijken van de ECB (het Duitse constitutionele hof wil ‘nee’ zeggen, maar durft (nog) niet, de reden van de weer uitgestelde uitspraak), de bodemloze ESM, de jaarlijkse illegale transfer aan Griekenland en de aanstaande kwijting van ‘leningen’. 

Het failliete Frankrijk wil de bankenunie om dezelfde reden als Air France KLM wilde en niet omdat Frankrijk Europa een warm hart toedraagt. Het verkwanselen van het sterke KLM (inclusief de gespaarde pensioenen) door de onbenullige, provinciale en overmoedige KLM-elite aan een doodziek Air France staat symbool voor het verkwanselen van de Nederlandse representatieve parlementaire democratie, welvaart, pensioenen en sociale zekerheid aan  politiek, economisch en financieel terminale patiënten in Zuid- en Oost Europa. Wat krijgen de burgers er voor terug ? Een machteloos en krachteloos en niet representatief Babylonisch Europees Parlement zonder perspectief, een geprivilegieerde en overbetaalde Europese bureaucratie naar het Franse model en een ‘gekozen’ president die je taal niet spreekt, je land niet kent en die geen benul heeft van de nationale (politieke) cultuur, belangen en sentimenten.  

Nederland en haar representatieve parlementaire democratie, de DNB en het economische model worden per decreet opgeheven om plaats te maken voor een Europese economische, monetaire en bancaire technocratische middenschool. En als deze mislukt ? waarom zou een bankenunie wel slagen ? Omdat er weer eens ‘keiharde afspraken” op papier staan” ?. De Bankenunie wordt net zo’n mislukking als al die andere verdragen en ‘keiharde’ afspraken. Landen veranderen niet omdat ambtenaren en politici regeltjes op papier zetten, ambities hebben en een Europees baantje wel zien zitten.  

De euro is  met veel oorlogsretoriek, onjuiste export propaganda en drogredenen (geen omwisselkosten en valutaverschillen) ingevoerd. Het medicijn is oneindig veel schadelijker dan de kwaal van verschillende valuta’s. De euro wordt nu in stand gehouden door angst zaaien, systematische verdragschendingen en het ‘er is geen weg meer terug’ adagium. Op de andere continenten floreren de (kleinste) natiestaten, (Europese) multinationals en ondernemers uit alle landen. Ook in Europa is de natiestaat nog springlevend. Wat doet Frankrijk met ‘Straatsburg’, de permanente zetel in de VN-veiligheidsraad of het veto om het landbouwbeleid te hervormen ? Wat beweegt Duitsland dan om zijn autoindustrie te beschermen.

Het Europese landbouwbeleid, de Europese structuurfondsen en de euro zijn het voorland van de nieuwe Europese heilstaat. Het ‘totale Europa is een politiek prestigeproject van de ambtelijke, journalistieke en politieke elite, die de (economische, sociale, rechtstatelijke en democratische) bouwstenen van Europa, de natiestaat, vernietigt.  De burgers en MKB zullen hun zelf gespaarde pensioenen en sociale zekerheid gaan delen met onder andere Spanje, Italië, Kroatië, Bulgarije, Servië  en Frankrijk, uit solidariteit en voor de vrede uiteraard. Onmogelijk ? Dat zeiden we in 2002 ook van een Italiaanse ECB president, een feitelijk failliete ECB, een transferunie, een bankenunie, jaarlijkse overboekingen en op korte termijn schuldenkwijting, een bedelaarstatus bij het IMF en een economische recessie dankzij de euro. Het Europese federalisme is het Internationale Socialisme in een nieuw jasje met hetzelfde resultaat.  

De tegenstanders van de euro hadden en hebben gelijk, maar juist hun gelijk leidt ‘alternatiefloos’ tot steeds méér Europa, meer eurocratie, méér ondoorzichtige, gecompliceerde en bodemloze euroreddingsboeien, maar steeds minder democratie, steeds minder transparantie, steeds minder welvaart, steeds minder bestuurlijke integriteit en steeds minder publieke steun voor de EU. Het lijkt het voormalige Oostblok wel.  Italië, Griekenland, Spanje en Portugal zinken steeds dieper in een moeras van  schulden, armoede en instabiliteit omdat ze de euro niet aankunnen. Ze zijn niet te hervormen en dat moeten we ook niet willen. Deze landen zijn wie ze zijn,  daarom houden we van ze en hebben ze tot de komst van die rampzalige euro goed gefunctioneerd. Ook Nederland en Duitsland verarmen door de euro, de koopkracht holt achteruit. De euro, en de euro alleen, heeft de economische, monetaire en sociale structuren opgeblazen.    

Dat zijn de feiten. In Nederland doen politici echter stoer over een woonakkoord, herindeling provincies, gekozen burgemeester, pensioenakkoord en andere niemendalletjes van 1 miljard meer of minder. Het opheffen van de nationale democratie en het socialiseren van bancaire schulden, pensioenen en de sociale zekerheid worden echter met een pennenstreek geregeld en mogen vooral geen onderwerp van discussie zijn en worden versluierd in totalitair taalgebruik. Zo heetten de zuiveringen in Tsjecho-Slowakije na 1968 ‘Normalizace’, eurobonds heetten in eurocratisch jargon ‘stabilisatiebonds’ en de transferunie heet ‘bancaire unie’ of ‘Europees Stabilisatie Mechanisme’ (ESM). De ‘Grote Europeanen’ decoreren zichzelf jaarlijks in Aken of met prestigieuze  baantjes, waardoor ze opeens uit het politieke niets bij de G 8,  G 20 of bij onderhandelingen met Iran mogen aanschuiven.  Critici van Europees beleid zijn nationalisten, xenofoben en rechts-extremisten in  eurojargon, waar ze doelen op de roep om goed huisvaderschap, democratie, transparantie, integriteit en pacta sunt servanda. Democratie laat zich ook niet op Europees niveau relativeren.

De euro is de snelweg naar de democratische, economische en bestuurlijke Europese hel. De totale EU betekent de totale Verelendung en Rutte, diens regering, CDA, Groen Links en D’66 staan aan de poort.