Tijd voor bezinning

Wat we als Nederlandse bevolking de afgelopen weken over ons heen hebben gekregen liegt er niet om.

De euforie van de succesvolle Olympische Spelen in Sotsji met al het blinkende schaatsgoud, of de voetbal successen van Van Gaals mannen die een eervolle derde plaats haalden op het WK, zijn we alweer bijna vergeten.

We werden keihard geconfronteerd met de rauwe werkelijkheid door 194 Nederlandse doden aan boord van de boven Oekraïne ruw uit de lucht geschoten vlucht MH17. Daardoor kwamen we ineens terecht in een geopolitiek onnavolgbaar maar zeer gewelddadig conflict aan de grenzen van Europa, iets waarvoor we tot nu toe de ogen hadden gesloten. Het zou ons toch niet raken.

Tegelijkertijd werden we geschokt door een golf van antisemitisme door heel Europa maar ook in Nederland, een uiterst virulente reactie van voornamelijk tweede of derde generatie moslimjongeren op een al even moeilijk te begrijpen geopolitiek conflict in het Midden-Oosten: de zoveelste gewapende strijd tussen de fanatici van Hamas en de staat Israël.

Wat mij heeft geschokt is niet alleen het gebral van fanatici – je wist dat die er zijn en dat ze wachten op een gelegenheid om de kop op te steken – maar meer nog dat deze fanatici van sommige regenteske bestuurders, zoals de Haagse burgemeester Jozias van Aartsen, alle gelegenheid kregen hun haatpropaganda te spuien. Sterker nog: Van Aartsen ontkende na afloop van de Gaza-demo in Schilderswijk  dat er ook maar iets aan de hand was. Dat in zijn stad journalisten enstig bedreigd werden en er openlijk werd opgeroepen tot Jodenhaat, vond Van Aartsen kennelijk prima.

Wat mij ook heeft geschokt is hoe sommige vrij gematigde mensen in mijn eigen kennissenkring – sommigen moslims, andere progressieve Nederlanders – in korte tijd een veel radicaler geluid lieten horen naar aanleiding van de strijd in Gaza. Ineens is de Twee-Staten-oplossing voor hen een “gepasseerd station”. Met behulp van onbeholpen video’s worden de gekste complot theorieën over Israël de wereld ingeslingerd. Bottomline: alle zionisten zijn “fout” en de staat Israël heeft ineens geen bestaansrecht meer. En als je daar tegenin gaat, krijg je het verwijt “eenzijdige westerse propaganda” te maken. 

Inmiddels heb ik de petitie voor het aftreden van Van Aartsen getekend. Het is precies zoals DDS-redacteur Jean Wanningen gisteren stelde in diens column: we kunnen niet meer doorgaan met een overheid die meet met twee maten. Als onze bestuurders horende doof en ziende blind blijven, dan zullen wij, de burgers van Nederland, daartegen in verzet moeten komen. Dat zijn we aan onze eigen geschiedenis verplicht. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam, een stad waarvan ruim 60.000 Joodse burgers zijn vermoord in de Tweede Wereldoorlog.

Zo is er ook het zwijgen van een politicus als Alexander Pechtold van D66, die we bij schrijven van dit artikel nog helemaal niet gehoord hebben over de golf van haat en antisemitisme die sinds twee weken over Nederland spoelt. Dat valt mij behoorlijk tegen van de man die de afgelopen jaren fel bovenop iedere echte of vermeende vorm van intolerantie uit het PVV-kamp dook en daar politiek garen bij spinde. Nu er electoraal weinig te halen is, zwijgt het verbale kanon Pechtold.

Daarnaast wil ik de komende tijd nadenken over mijn standpunten. Ook ik ben kritisch geweest tegenover de PVV en ik ben dat nog steeds. Mijn belangrijkste argument tegen de PVV is dat hun standpunten en ook de manier waarop die geuit worden, een inbreuk zijn op belangrijke waarden als de vrijheid van godsdienst maar ook op waarden als respect en fatsoen. In een column in 2012 op een Surinaamse website schreef ik erover dat iemand als ex-premier en CDA’er Piet de Jong (nu 99 jaar oud) om die reden een samenwerking met de PVV afwees.

Anno 2014, dus twee jaar later, sta ik nog steeds achter de inhoud van die column. Maar hoe moet je er  in vredesnaam mee omgaan als delen van de minderheid die je wilt beschermen op basis van principes als de vrijheid van godsdienst, respect en fatsoen, zelf helemaal niet in staat zijn om hetzelfde respect en fatsoen op te brengen in de richting een andere minderheid in ons land, namelijk de Joodse bevolking? Dit alles met als excuus, dat zij de zionisten bestrijden (alsof Joden geen recht hebben op een staat en andere volkeren wel). Hoe wijdverbreid is dit perfide gedachtegoed eigenlijk?

Ik moet bekennen dat ik al enige tijd een knoop in mijn maag heb door deze vraagstukken, waarop ik ook niet zo 1-2-3 de antwoorden had en niet wist hoe ik het politiek moest vertalen. Overigens heeft VNL (de groep-Bontes / Van Klaveren) een uitstekende aanzet gegeven met een 10-puntenplan tegen het antisemitisme. 

Eén ding weet ik wel: de tijd van wegkijken en goedpraten is voorgoed voorbij.  We gaan dit probleem onder ogen moeten zien en oplossen. Wat mij betreft zonder in het andere uiterste vervallen, want niet iedere moslim in Nederland is per definitie een antisemiet of een zionistenhater.

We zullen deze strijd aan moeten gaan en heel duidelijk maken wat de vigerende normen en waarden zijn in dit land en naleving daarvan eisen. Als dit inzicht nu doordringt, is dat misschien mede de verdienste van de Allah akbar-schreeuwers in Den Haag en in Rotterdam, al denk ik niet dat ze het zo bedoeld hebben.