Tijd om in te grijpen: geen gesubsidieerde zorg meer voor AOW'ers
Die titel klinkt de meeste mensen ongetwijfeld bijzonder cru in de oren. En misschien is dat ook wel zo. Maar: we hebben geen andere optie.
Rutger van den Noort heeft een bijzonder controversieel, maar ook belangrijk artikel geschreven voor Jalta.nl (als je overigens nog geen lid bent van Jalta, doe daar vandaag nog iets aan!) over de oplopende kosten van de zorg. Kort gezegd: die zijn zo hoog dat er geen schijn van kans is dat we de huidige gang van zaken nog langer kunnen volhouden.
Vorig jaar hebben we in Nederland 95 miljard euro uitgegeven aan zorg. 75% van deze kosten worden via de publieke sector gefinancierd, zo’n 71 miljard. Net als de laatste 40 jaar zijn ook vorig jaar de zorgkosten weer toegenomen. Met de toenemende vergrijzing is de verwachting dat de zorguitgaven alleen maar verder toenemen. Dit geheel in tegenstelling tot de koopkracht ontwikkeling. Het wordt tijd om meedogenloos in te grijpen in dit systeem dat geen handrem kent.
Er zijn een paar redenen dat de zorgkosten steeds verder oplopen. Ten eerste is er het systeem zelf: dokters en verzekeraars hebben er allemaal baat bij dat dit zo is. Zoals Rutger schrijft:
De belangrijkste actoren in het systeem zijn de dokters en hun staf: hun baan hangt af van de stijgende vraag naar zorg. Hoe meer zorg er door verzekeringsmaatschappijen heenloopt, hoe meer commissiegeld daar ook aan de strijkstok blijft hangen. De farmaceutische industrie heeft zijn belang en ook technologiebedrijven zien het uitdijend heelal van de zorg als steeds interessanter marktsegment. Over de rug van de burgers maken deze bedrijven allemaal hoge marges, misbruik makend van het argument “wil je dan geen kwaliteit van leven garanderen?”
Vervolgens is er ook nog de politiek, die blij meespeelt met dit spel:
Het kabinet voert het regeringsbeleid uit, conform verkiezingsbeloften. De verkiezingsprogramma’s bevatten geen electoraal suïcidale teksten over inperking van de zorg, want voor je het weet zijn er weer nieuwsberichten in de media waarin asielzoekers of uitgemergelde ouderen niet meer worden behandeld omdat hen de zorg wordt geweigerd.
Allemaal problematisch, maar helaas is er nog een groter probleem, dat helaas ook meteen onoverkomelijk is: hoe ouder mensen worden hoe meer zorgkosten ze maken. En daar komt nog eens bij dat er steeds meer ouderen zijn in ons land.
De oplossing voor dit probleem is dan ook cru, maar noodzakelijk (en eenvoudiger dan de politiek zal willen toegeven):
En daarmee kan niet anders dan de moreel discutabele conclusie worden getrokken dat op termijn de garanties vanuit de overheid op het gebied van zorg gekoppeld dienen te worden aan de AOW leeftijd. Dit geheel in lijn met de methodiek dat de AOW-leeftijd aan de levensverwachting is gekoppeld. Oftewel kort door de bocht: “vanaf het moment dat je AOW krijgt, moet je alle zorg zelf betalen”. Uiteraard zullen er verzekeringsproducten ontstaan, maar de overheid betaalt niet meer mee aan deze zorguitgaven. De manier hoe dit politiek uitgelegd kan worden is dat de Staat garandeert dat iedereen op een gezonde manier de AOW-leeftijd kan bereiken en dat we als samenleving solidair zijn tot het pensioenmoment en daarna het “een ieder voor zich is”.
Dat klinkt wellicht hard, maar laten we niet vergeten dat ons welvaartsysteem er helemaal niet op gericht is om voor mensen te zorgen tot ze 83-85 jaar oud zijn, wat tegenwoordig behoorlijk normaal is. Kijk maar naar de AOW zelf. Toen die ingevoerd werd was de levensverwachting 67 jaar. De AOW-leeftijd? 65. Gemiddeld zouden 'we' dus slechts twee jaar voor onze ouderen hoeven zorgen zonder dat ze daar iets tegenover zouden stellen.
Wat de zorgkosten betreft is het dus duidelijk wat er moet gebeuren: het moet gekoppeld worden aan de AOW-leeftijd. En voor mensen daarover klagen: de feiten tonen aan dat ouderen vele malen welvarender zijn dan jonge, productieve Nederlanders. Als iemand dit soort rekeningen dus zelf kan betalen zijn zij het.
Een prima idee dus van Jalta's Rutger. Nu kijken of andere websites, magazines en kranten de moed hebben om dit soort plannen op te pakken en er iets mee te doen. Op de één of andere manier verwacht ik van niet. Want stel je voor dat je je lezers zou moeten confronteren met de koude, harde feiten. Dat is maar spannend en eng!
