"Zoals bedrijven prijsafspraken maken zo maken politieke partijen als het ware opinieafspraken."
Eerder deze maand mocht
Thierry Baudet van Forum voor Democratie langskomen bij Paul Witteman om nou eens rustig uit te leggen wat hij precies bedoelt met de term "het partijkartel." Nou weten oplettende lezers natuurlijk al lang wat dat is, maar helaas geldt dat niet voor de meeste kijkers van de NPO. Die krijgen immers dagelijks te horen dat oude, traditionele partijen geweldig goed bezig zijn en echt heel erg van elkaar verschillen. Dat die 'verschillen' er niet voor zorgden dat PvdA en VVD niet met elkaar konden regeren vegen ze daarbij snel onder het tapijt. Nederland moet toch "geregeerd" worden, nietwaar?
Gelukkig is Baudet een buitengewoon begaafd spreker. Hij legde dan ook rustig uit bij Witteman wat het partijkartel precies is en hoe de incestueuze politieke bende te werk gaat in ons land (en ja, ik besef dat de video enkele weken oud is, maar het is zo belangrijk dat dit nog eens duidelijk wordt gemaakt dat ik er vandaag toch over wil schrijven):
"Zoals bedrijven prijsafspraken maken zo maken politieke partijen als het ware opinieafspraken waarbij ze onderling eerst de markt verdelen -- zeggen "jij gaat wat meer naar rechts en ik wat meer naar links" -- en daarna vegen ze alles weer op één grote hoop. En hoe dan ook houden ze dus de macht gesloten, houden ze de macht in eigen handen. De kiezer wordt eigenlijk steeds bij de neus genomen. De representatieve democratie zoals we die hebben heeft heel veel positieve kanten, het is op zichzelf goed dat er mensen in de Tweede Kamer zitten die fulltime werk maken van allerlei besluitvorming, maar er moet op de één of andere manier een zekerheidsventiel worden ingebouwd in dit systeem waardoor de mate waarin politici met deze afspraken kunnen wegkomen wordt ingeperkt."
Hoe dat kan? Vrij simpel: door de kiezer meer directe invloed te geven:
"Dat kan eigenlijk alleen maar op één manier. Dat is door periodieke referenda waarbij dat beleid van de politiek dus getoetst kan worden."
In zijn boek
Breek het partijkartel legt Baudet dat op bijzonder overtuigende wijze uit. Hij kijkt naar andere landen waar er
referenda gehouden worden en concludeert dat het vertrouwen in de
politiek vaak groter is in die landen omdat kiezers weten dat hun denkbeelden serieus worden genomen. Daarbij is het natuurlijk niet nodig om elke week naar de stembus te gaan in weer een nieuw referendum, maar een paar keer per jaar is wel degelijk mogelijk
en goed.
En nee, daarbij is Baudet niet blind voor de realiteiten van Nederland polderland:
"Op zichzelf klopt het dat coalitie noodzakelijk zijn in een parlementair stelsel, alleen wat je natuurlijk wil is dat die coalities niet in een soort uitruil de dingen waarom mensen op de VVD hebben gestemd en de dingen juist waarom mensen op de PvdA hebben gestemd, tegen elkaar wegstrepen en we een beleid krijgen wat eigenlijk datgene is waar niemand voor gestemd heeft. Dat dreigt nu te gebeuren."
Vervolgens kwam Witteman met het belachelijke argument dat de Tweede Kamerverkiezingen zoals we die hebben "het beste referendum" zijn dat je je maar kunt indenken. Dan stemmen we immers voor het partijprogramma dat ons het beste aanstaat. Dat klinkt leuk, maar daar heb je helemaal niets aan als dat programma de dag na de verkiezingen in de prullenbak gegooid wordt en die kiezers dus opeens met lege handen staan. Zoals Baudet uitlegde:
"Dat zou je kunnen denken, maar het punt is dat je bij verkiezingen altijd over honderd onderwerpen tegelijk stemt. Dus je stemt over hypotheekrenteaftrek, belasting, Europese Unie, immigratie, veiligheid, pensioenen... zoveel onderwerpen tegelijk."
Daar komt bij:
"Het is altijd een mix, altijd een compromis dat je sluit met een partij. Die partij gaat vervolgens een compromis sluiten met de coalitiepartijen en er is dus een verdunning van de wens van de kiezer. Het kan heel goed zijn, en ik denk ook dat we dat zien in Nederland en in andere Europese landen, dat een aantal belangrijke wensen van die kiezers eigenlijk systematisch het kind van de rekening worden."
Dit gebeurt, zegt hij, "met name doordat die kartelpartijen het op een paar fundamentele punten het eigenlijk eens zijn." Welk punt dat met name is?
"Dat is met name het punt wat ik noem 'de aanval op de natiestaat'. Het Europese project, de euro, en de massale immigratiestroom en de open grenzen, die kunnen eigenlijk bij alle kartelpartijen op steun rekenen. Men is daar, met wat nuances, in principe een voorstander van. De Nederlandse bevolking moet de kans krijgen om daar een halt aan toe te roepen."
Dat dit helemaal juist is blijkt elke dag natuurlijk weer. Dit is precies wat er gebeurd is tijdens het wanbeleid van het nachtmerriekabinet Rutte II. Er werd van tevoren geroepen door de VVD dat ze iets zouden doen aan de onbeperkte
immigratie van kansarme gelukszoekers, maar toen die partij eenmaal aan de macht kwam werd die belofte snel in de prullenbak gegooid. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de Europese Unie. De VVD is tijdens de verkiezingscampagne steeds weer zogenaamd eurosceptisch, maar na verkiezingsdag geeft die partij Brussel alles wat het wil.
Waarom? Simpel: omdat de VVD (en de PvdA, D66, GroenLinks, en al die andere kartelpartijen) het Europese project heimelijk steunen. Dit terwijl de Nederlandse kiezer overwegend uitermate EU-kritisch is en juist meer nationale soevereiniteit wil.
Vervolgens stelde Witteman dat Baudet dus van mening is dat dit "het beste kan gebeuren via referenda." Op dat punt moest Baudet hem verbeteren:
"Het is niet het beste, het is het enige. Het is het enige instrument dat we hebben om de democratieën zoals die in de 19e eeuw zijn ontwikkeld te perfectioneren."
De redenering hierachter zet Baudet op bijzonder overtuigende wijze uiteen in
Breek het partijkartel. Kopen dus dat boek!
