Theehuizen zijn gangsterholen

Waarschijnlijk ben je nog nooit een theehuis binnengestapt, en neen ik bedoel niet de theehuizen van groene jongens in het toeristische centrum van een stad. Het gaat over een theehuis in een buurt als de Schilderswijk. Je wordt als blanke Nederlander snel buitengekeken en als vrouw waag je het zelfs niet om naar binnen te gaan.

De sfeer in een theehuis doet denken aan de documentaire van Femke Halsema. ‘Sex en zonde’ heet die. Daarin klaagt een Marokkaanse vrouw over haar werkloze man die de hele dag in het theehuis zit, maar wel verwacht dat zij na thuiskomst van haar werk voor hem kookt en het huishouden doet. En zij heeft mij toevertrouwd dat haar man meer kinderen wil, hoewel zij met haar kleine inkomen nauwelijks hun zoontje een toekomst kunnen bieden. Denkt ze nou echt dat haar man daar de hele dag bediend wordt door een andere man die uit een vergulde theepot lieflijk Marokkaanse thee zit te schenken. Mocht hij niet nog kinderen willen, je zou denken dat hij een verborgen homobar opzoekt.

De realiteit is wel wat anders. Theehuizen zijn vaak broeihaarden voor alles wat onze westerse maatschappij wil ondermijnen. Met hun theetje en lange gewaden doen de klanten zich even braaf voor als een kloosterzuster maar de plannen die ze er smeden en de preken die ze geven, zijn helemaal niet koosjer. Na de aanslagen van Parijs en Brussel beval de toenmalige Belgische minister van Binnenlandse Zaken, Jan Jambon, een grondige schoonmaak van de Brusselse verpauperde buurten. De politie deed invallen in de theehuizen. Wat ze daar aantrof, tart elke verbeelding. Achter de toonbank loop je dieper de huizen binnen, het ene kamertje na het andere. In het laatste kamertje liggen bidtapijtjes. Salafisten maakten er toekomstige moslimextremisten klaar voor de strijd. Soms worden ze op heterdaad betrapt.

In april nog meldde de Staatsveiligheid dat het salafisme in België in opmars is en ze honderd salafistische organisaties telde. De kans is dus heel groot dat deze salafistische achterkamertjes in clandestiene theehuizen nog steeds bestaan en dat ze zich niet zullen beperken tot België. Ook in Nederland is het salafisme immers in opmars en de salafisten worden steeds jonger. Nu de moskeeën strenger gecontroleerd worden, verhuizen de haatpredikers naar de theehuizen waar ze ongestoord hun gang kunnen gaan en jonge tieners brainwashen.

In januari nog deed de Duitse politie een grootschalige inval in onder andere shishabars, gokkantoren, cafés en theehuizen in het Ruhrgebied op zoek naar criminele families. Theehuizen vallen dus onder dezelfde familie als gokkantoren. Mocht mijn man daar de hele dag doorbrengen, ik zou me toch zorgen maken. Behalve af en toe een razzia organiseren, kan de politie niet veel beginnen. In een moskee kan je nog meeluisteren tijdens de dienst maar in een theehuis zal het plots heel stil zijn als een agent er zijn theetje komt drinken.

Theehuizen verbieden, durven politici niet. Ze zouden een heel leger moslims en zelfverklaarde mensenrechtenadvocaten tegen zich krijgen. Het ziet er dus naar uit dat er niet onmiddellijk een oplossing voorhanden is. Het is wachten tot er een bom ontploft, letterlijk en figuurlijk dan.