'The Interview': een schijtlollige aanval op Kim Jong-Un
Ineens was daar dus toch de film met de Noord-Koreaanse Kim Jong Un. Op Kerstavond! DDS zag en recenseert 'm.
Daar was 'ie dan eindelijk! Nadat Sony de heftig bediscussieerde film The Interview met veel bombarie terugtrok van de markt, viel de hele wereld over de filmdistributeur heen. Het kan toch niet zo zijn dat onder dreiging van een paar Noord-Koreaanse communistische kabouters het Vrije Westen zich in een hoekje laat drukken?
The Interview verscheen dus gisteren online, en wij bij De Dagelijkse Standaard konden het uiteraard niet laten om een kijkje te nemen. Een film waarin een communist in een benarde positie terechtkomt en het loodje legt... die moeten we natuurlijk gezien hebben. Dus zo geschiedde. Via de achterkamertjes regelden we toegang tot de film, en we gingen lekker kijken. Met de kerststol als popcorn.
Ons oordeel? Het was op zich een amusante film. Geen groot politiek hoogstandje zoals de Negerhut van Oom Tom, maar de meeverpakte politieke boodschap was wel degelijk aanwezig en mist zijn doel niet. Het is echt niet voor niets dat Noord-Korea bang is voor deze film, want The Interview legt moeiteloos de vinger op de gevoelige plek: de Kims zijn manipulators die hele volksdelen hebben laten geloven in hun eigen goddelijkheid. En door een hoop trucage (in The Interview hilarisch weergegeven als 'fake grapefruits') kunnen zij nu al tientallen decennia hun macht prolongeren. Heel de Noord-Koreaanse bombarie is één grote farce, en The Interview prikt daar moeiteloos doorheen. Zelfs alle speculatie over dat Kim Jong Un maar een slechte kopie van zijn vader is, en diens grip op Noord-Korea begint te verslappen, speelt een rol.
Want wat de makers van de film even zo goed als Pyongyang begrijpen is dat als er ruimte komt om de kwetsbaarheid van de Kims te tonen, er dus ruimte voor Noord-Korea om een andere richting uit te slaan. Weg bij het totalitarisme, en dat is een bedreiging voor de heersende macht aldaar.
Maar als er een tsunami nodig is om Kim Jong Un te verdrijven, dan is The Interview waarschijnlijk alleen een vloedgolf. Want The Interview gaat ondanks alle mediaberichten van de afgelopen weken niet de film zijn die van Noord-Korea net zo'n rijk, beschaafd, en welvarend land maakt als de zuiderlijke buren. Bedenk: de film blijft immers een flauwe comedy. Het acteerwerk gaat van middelmatig tot goedkope Jim Carrey-imitatie, en de overdraad aan seksueel geladen grappen maken de film eerder banaal dan revolutionair.
Vanavond zal het overigens niet meer lukken te film te zien (tenzij u in Amerika woont), maar mocht u dus nog een politiek geëngageerde, maar ook (schijt)lollige film zoeken om een eenzame winteravond mee door te komen, dan kan ik The Interview van harte aanbevelen zodra deze uitkomt in Nederland.
Maar eerlijk is eerlijk: tenzij u Kim Jong Un als een soort God ziet, moet u van deze film niet meer verwachten dan twee uurtjes plat vermaak.
