Terugblik en vooruitblik
Het jaar zit er bijna op. Tijd voor een terugblik en een vooruitblik.
Afgelopen jaar was voor de euro een relatief rustig jaar. Dat kwam enerzijds door Draghi's blufpoker om 'alles te doen wat noodzakelijk is om de euro te redden' en anderzijds door de Duitse verkiezingen van 22 september. Rust aan het eurofront was geboden. Dat betekende niet, dat de EU heeft stilgezeten. Onder leiding van eurogroep voorzitter Dijsselbloem werd er hard gewerkt aan de vorming van een Europese bankenunie, die in weerwil van alle politieke retoriek natuurlijk een vergaande overdracht van nationale bevoegdheden is richting Brussel.
Maar er gebeurde nog meer. Het was het jaar van ongekende lastenverzwaring, ons verkocht als 'bezuinigingen'. Het was het jaar van een record aan gebroken VVD-beloften ('geen cent meer naar Griekenland'). Een recordjaar van 'akkoorden', soms voor de poorten van de hel weggesleept. Tussen een vleugellam kabinet en haar nieuwe 'gedoogpartners'. Minister-president Rutte gaat de geschiedenisboekjes in als leider van gedoogkabinetten. Hopeloos falende gedoogkabinetten. Maar hij zit wel in het torentje. De gelegenheidscoalitie smeedde het ene na het andere compromisgedrocht om maar vooral geen nieuwe verkiezingen uit te hoeven schrijven. Van de 79 zetels hielden VVD en PvdA bij de laatste peiling (22 december) er slechts 36 over, nog drie méér dan de week ervoor, maar het tekent het falen van de zogenaamde 'representatieve democratie'. Het huidige systeem heeft zijn beste tijd gehad en is dringend aan herijking toe.
Het was het jaar van verdeeldheid. Grote verdeeldheid. In eigen land en in Europa. In EU verband zijn de tegenstellingen groter dan ooit. Tussen de instituten zelf en tussen de lidstaten. In plaats van bindmiddel is de gemeenschapsmunt euro een welvaart verwoestende splijtzwam gebleken. De euro zou voor welvaart en werkgelegenheid zorgen, zo werd ons ruim tien jaar geleden beloofd. Wat we kregen was recordwerkloosheid, economische rampspoed en sociale ontwrichting in grote delen van de eurozone. En niet alleen daar. Ook in de Noord-Europese samenlevingen is intussen sprake van sociale ontwrichting. De gerenommeerde Franse buitenland expert François Heisbourg noemde de euro niet voor niets de kanker van de EU. Onderstaande grafieken spreken boekdelen:
Maar niet alleen de euro zorgde voor maatschappelijke destabilisatie. Ook de gevolgen van massa immigratie laten zich inmiddels in alle welvarende Europese landen gelden. We worden geconfronteerd met stijgende misdaad, niet alleen inbraken of straatterreur, maar soms ook met grof geweld. Ook door autochtone 'kopschoppers' overigens. De moraal onder de jeugd is heden ten dage ver te zoeken. Dat komt ervan als je het onderwijs kapotexperimenteert en discipline verruilt voor cultuur marxistische idealen van een maakbare samenleving.
2013 was ook het jaar van Jihadstrijders uit talloze Europese landen, waaronder Nederland, die de martelaarsdood zoeken in Syrië. Overal in de wereld werden en worden we geconfronteerd met islamitisch geweld. Tegen christenen, tegen joden, tegen 'ongelovigen', zelfs tegen dieren. De OIC gaat zelfs zover dat zij in haar meest recente rapport pleit voor het strafbaar stellen van islamkritiek en pleit voor wereldwijde invoering van het sharia-recht. Moslims in Syrië verkopen flesjes met bloed van door hen vermoorde christenen aan moslims in Saoedi-Arabië, die daarmee hun handen wassen om zo bij te dragen aan de boodschap van hun god. Zo bizar is de wereld geworden. Maar in plaats dat christelijke organisaties zich hiervan distantiëren, promoot de IKON de koran over de rug van de Bijbel! Terwijl uit onderzoek blijkt dat een overgrote meerderheid van de moslims in Europa fundamentalistisch is en tienduizenden Joden uit Frankrijk vluchten, gaat er hier bij niemand een wekker af. Nederland anno 2013.
Naast deze voortschrijdende islamisering van westerse samenlevingen (in Frankrijk bepleitte een regeringscommissie zelfs al een arabisch-oriëntaalse identiteit) hadden we natuurlijk ook weer de jaarlijks terugkerende idioterie rondom Zwarte Piet. Een onschuldig kinderfeest dat misbruikt wordt om 'de blanke man' een schuldcomplex aan te praten over een slavernijverleden. En dat, terwijl de echte slavernij nota bene in islamitische landen hoogtij viert. Kijkt u hier maar even naar. Ook 2013, maar dan in Saoudi-Arabië. Over deze misstanden hoor je de Gario's van deze wereld niet, dan blijft het oorverdovend stil. Nee, de racisme discussie was weer helemaal terug in 2013.
Hetzelfde geldt voor fascisme. Men probeert dat te linken aan euro-realistische partijen, die zeggen dat er nu wel genoeg bevoegdheden zijn overgedragen naar Brussel. Steevast probeert men dat te koppelen aan 'rechts-extremisme', terwijl die EU-kritiek toch echt dwars door het hele politieke spectrum loopt. Van anarchisten tot rechts-liberalen. Vergeten wordt dat het nationaal-socialisme vooral 'socialisme' was en dus links. Extreem-links. Maar u moet geloven dat het extreem-rechts is.
2013 was ook het jaar van de klokkenluiders en afluisterschandalen. Na Assange hadden we Snowden. Ook bleek dat westerse bondgenoten elkaar op grote schaal afluisteren. Privacy is een niet langer bestaande werkelijkheid. Transparantie evenmin. Er gaan zelfs geruchten dat het aanstaande vrijhandelsakkoord tussen VS en EU (TTIP) grote bedrijven de mogelijkheid geeft om wetgeving te passeren en claims in te dienen. We zullen het zien.
Overmorgen is het dan zover: dan mogen Roemenen, Bulgaren en Moldaviërs zonder werkvergunning in heel de EU aan de slag. Alom wordt gevreesd voor een invasie van Oost-Europeanen. Nu is het al zo, dat de georganiseerde criminaliteit in West-Europa stijgt en in Oost-Europa afneemt. Mobiele criminele Oost-Europese bendes komen massaal onze kant op. Dit is geen fictie, maar reeds een feit en de situatie zal er met het vervallen van de beperking van het nodig hebben van een werkvergunning voor genoemde Oost-Europese landen dus bepaald niet beter op worden.
Al met al levert het afgelopen jaar een weinig rooskleurig beeld op. Zal dit volgend jaar beter worden? Dat is maar zeer de vraag. De gevestigde orde lijkt doof en blind voor de problemen die het vrije verkeer van personen met zich mee heeft gebracht; ze kijken weg van de gestaag toenemende islamisering van onze samenlevingen; ze weigeren de bevolkingen van de Europese staten referenda voor te leggen of de bevolkingen van de lidstaten wel voorstander zijn van overdracht van meer bevoegdheden. De EU ontwikkelt zich meer en meer als een imperialistische federale structuur, terwijl de verschillen op vrijwel alle wezenlijke beleidsterreinen gigantisch zijn om nog maar te zwijgen van de 24 verschillende talen. Rutte en Dijsselbloem weten daar intussen alles van..
Dit democratische tekort van de unie is in mijn optiek een ernstig probleem dat een bom kan leggen onder onze open en vrije samenleving. Meer dan ooit is bezinning nodig over welke kant het met de Europese Unie op moet.
Volgend jaar zijn er Europese verkiezingen. Tussen 22 en 25 mei. Bij ons op 22 mei, maar we moeten tot zondagavond 25 mei wachten op de uitslag. Omdat het mogelijk kiezers in andere landen zou kunnen beïnvloeden. Dat is merkwaardig en vanuit democratisch perspectief eigenlijk onacceptabel. Ook wordt later dat jaar, in oktober, een nieuwe Europese Commissie benoemd en gaat voorzitter Van Rompuy van de Europese Raad op 3 december met pensioen. Er zullen dus vele nieuwe poppetjes aan de macht komen. Het werk van de oude zit er dan op. En met recht kan geconstateerd worden dat zij niet erg trots kunnen zijn over de bereikte resultaten. Zijzelf zullen daar niet mee zitten, maar de bevolkingen van de verschillende Europese landen des te meer. Want ondanks mooie woorden over een 'ontluikend' economisch herstel is de bittere werkelijkheid dat grote delen van de bevolking werkloos thuis zit. Ook in Nederland zal de werkloosheid in 2014 verder toenemen.
Afgelopen zaterdag schreef de Britse historicus Robert Cooper in de NRC (inlog):
"De klap komt niet in Brussel maar in de straten van Athene, Rome of Madrid. Misschien zien we de eerste tekenen al. En als de klap komt, bezwijken daarmee ook de open grenzen, de interne markt, de praktijk van welwillende betrekkingen met anderen, de samenwerking op vele terreinen. Terwijl de kern er een is van goede politieke betrekkingen, die ons meer dan 55 jaar vrede en een gevoel van saamhorigheid hebben gebracht. Als armoede en politieke instabiliteit de uitkomst zijn, dan zal de EU het lot van de Habsburgse monarchie delen. Dit is niet onafwendbaar. Anders dan bij oorlog zijn er geen winnaars als de financiële markten instorten . Falen wij, dan komt dit door fouten in onze economie, vergissingen van onze politiek of door collectieve domheid.
Voor een goede afloop is geen wonder nodig. De enige vereisten zijn een open discussie, een open geest en de bereidheid om te luisteren en te leren. Een helder verstand en menselijke solidariteit meer hebben we niet nodig, plus een zeker inzicht in alles wat we te verliezen hebben."
Ik wens de bestuurders van ons land en zeker in het Brusselse veel wijsheid toe, want in plaats van herstel is er sprake van een heel kort lontje bij een enorm kruitvat. Negeert men bovengenoemde problematiek dan valt niets uit te sluiten. Het woord van 2014 zal 'samenwerken' moeten worden, want wie kijkt naar de huidige toestand in de westerse samenleving (en heus niet alleen in Nederland), die ziet een toenemende polarisatie en segregatie. De massa-imigratie heeft geleid tot parallelle samenlevingsstructuren die bepaald niet bijdragen aan een stabieler klimaat. Ik sluit af met woorden van hoop, gisteren uitgesproken door Robbert Dijkgraaf in Buitenhof: 'vrijheid is de basis van wetenschappelijke én maatschappelijke vooruitgang'. En zo is het. Laten we die vrijheid dan ook koesteren en ons verzetten tegen allerlei heimelijke pogingen om die vrijheid af te nemen. Vrijheid is de basis van onze beschaving en voorkomt een terugkeer naar barbarisme.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook