Terrorist Jawed S. stond een aantal keer op het punt om te vertrekken, maar haakt op het laatste moment af
We zijn in Nederland nog steeds aan het bekomen van de eerste échte terroristische aanslag (ligt er aan wie je het vraagt) sinds jaren. Tenminste, voor zover we ervan kunnen bekomen, want ik merk dat er nogal lichtjes op wordt gereageerd. Enfin, het blijft een verschrikking, maar het is net zo erg om erachter te komen dat dit helemaal niet had hoeven te gebeuren. Jawed S. stond een paar keer op het punt om op het vliegtuig te stappen en naar Afghanistan terug te keren.
Aanslagpleger Jawed S. was bijna vrijwillig teruggereisd naar geboorteland Afghanistan. Tot tweemaal toe zelfs stond hij op het punt om terug te vliegen, met hulp van Duitsland. Maar tweemaal haakte hij op het laatste moment af.
Dat meldt woordvoerder Bardo Faust van het regionaal bestuur van Mainz-Bings aan het Wiesbadener Tagblatt. De asielaanvraag van Jawed is in 2017 afgewezen, maar er liep nog een hoger beroep. In de dorpen waar Jawed S. woonde, zien ze zijn casus als voorbeeld van falend asielbeleid: „Hou hem maar in Nederland.”
Ze hebben gelijk, want het is falend asielbeleid. Asielbeleid is zeer complex en de nuance moet altijd een rol blijven spelen, maar hij zou al uitgezet moeten worden en stond een aantal keer op het punt om te vertrekken. Dan kan je niet anders dan concluderen dat er iets grondig is misgegaan. Voor die fout hebben twee Amerikanen flink moeten boeten.
Door de Schengenzone zijn asielzoekers als Jawed S. een heel groot risico. Ze kunnen gewoon de trein nemen, of de auto pakken en naar een ander land in de Schengenzone. Door deze 'vrijheid' en 'openheid' wordt het een stuk moeilijker om migranten in het oog te houden en aangezien er een grote massa aan asielzoekers en migranten in Europa is gearriveerd, ziet men door de bomen het bos niet meer. Je moet als overheid dan nog zorgvuldiger opereren en met meer risico's rekening houden. Doe je dat niet, dan krijg je dit soort verschrikkelijke taferelen.
