Er moet onderscheid worden gemaakt tussen brave en ongehoorzame asielzoekers.
Na alle kritiek op de manier waarop asielzoekers worden behandeld in Nederland, is staatssecretaris Fred Teeven dan toch eindelijk
met een plan gekomen om hun lot te verbeteren. Het belangrijkste punt daarvan: hij wil graag onderscheid maken tussen 'goede' en 'foute' asielzoekers. De eersten kunnen vervolgens op een betere behandeling rekenen dan die laatsten:
'Mensen die bewaarders spugen en slaan krijgen een zwaar regime. De rest krijgt een licht regime,' schrijft Teeven. Onder een licht regime wordt bijvoorbeeld een vrijheidsbeperkende locatie verstaan waar de asielzoekers ook naar buiten kunnen. Ook kan het betekenen dat de vreemdelingen alleen nog maar een meldingsplicht hebben.
Hoewel ik voor een streng immigratiebeleid ben is dit een goede, gezonde ontwikkeling (behalve de meldingsplicht, waarover zometeen meer). Het is niet acceptabel dat asielzoekers (of wannabe asielzoekers!) in een donkere cel worden gestopt, op weinig tot geen psychische behandeling kunnen rekenen, compleet aan hun lot worden overgelaten, en de zon niet (regelmatig) zien. Dat kan en mag niet in een modern land als Nederland.
Dat gezegd hebbende vraag ik me wel af of het nou zo'n goed idee is om een meldingsplicht in te voeren. Mensen die nog niet legaal in Nederland mogen blijven, kun je die zomaar vrij rond laten lopen? Neem je daarmee niet het risico dat ze opeens 'verdwijnen'; ofwel in Nederland, of in een ander EU-land? Is dat werkelijk verstandig?
De vraag stellen is hem beantwoorden. Asielzoekers moeten humaan worden behandeld, maar je kunt geen genoegen nemen met slechts een meldingsplicht. Teeven moet daar dus nog eens goed over nadenken.
Aan de ene kant is dit plan dus zeker een positieve ontwikkeling, maar aan de andere kant is het nog altijd verre van perfect.