Berlijn en Parijs maken de dienst uit in de EU en dus ook in Nederland. Elsevier-columnist
Syp Wynia heeft het helemaal gehad met het wanstaltige Europese beleid van Nederland dat er eerst en vooral op gericht is om
Duitsland en
Frankrijk steeds weer hun zin te geven. Zoals de conservatieve commentator
terecht stelt worden de plannen van die twee landen voor de toekomst van de
EU onderhand namelijk
onbetaalbaar.
Als Merkel achter Macron aan loopt, verliest ze niet alleen kiezers, maar zou ze ook de steun van Mark Rutte moeten verliezen. Al was het maar vanwege het geld.
Als Nederland moet meebetalen aan de contributie die de Britten niet meer betalen, kost dat Nederland zo’n 1,5 miljard euro. Als Juncker zijn zin krijgt, blijft het daar niet bij. Als Macron zijn zin krijgt met zijn Europese hulpfonds, kan dat alleen voor Nederland al in de tientallen miljarden lopen. We moeten maar eens een streep trekken.
"Nederland moet," stelt Wynia verder, "eindelijk maar eens afstappen van het idee dat het altijd aan alles moet meedoen wat Frankrijk wil en Duitsland niet durft te weigeren." Er zijn voldoende anderen landen die dat nu al doen.
Denemarken heeft lak aan het Europese asielbeleid, en dat land én
Zweden doen ook al niet meer aan de euro. Het zal Rutte ongetwijfeld verbazen, maar geen van die twee landen lijdt daaronder. Het tegendeel is zelfs waar.
Maar ja, helaas is er één klein probleem: Rutte ambieert na zijn premierschap een mooie functie in Brussel. Als hij Merkel en Macron nu voor de voeten gaat lopen zullen zij zijn Grote Droom (voor eigen carriere) ongetwijfeld om zeep helpen. En dat is wel het laatste wat Rutte wil. Ja, ook als die toekomstige topfunctie van hem de belastingbetaler letterlijk miljarden euro's kost.