Status van wanbetaler dreigt voor Argentinië

Blijkens berichten in de internationale media zal het toch al door financiële zorgen geplaagde Argentinië – de inflatie in dit door een corrupte bureaucratie geteisterde land bedraagt ruim 30% op jaarbasis – komende maandag mogelijk de officiële status van wanbetaler krijgen. Dat zou dan de tweede keer zijn in vijftien jaar.

Het betreft in dit geval een zaak van oude obligatiehouders, die in 2001 niet instemden met kwijtschelding van een groot deel  van de Argentijnse schuldenlast. Het Amerikaanse Hooggerechtshof bepaalde onlangs dat Argentinië eerst de openstaande rekening van houders van oude schulden moet betalen, voordat de verplichtingen op de huidige schuld mogen worden voldaan.

De zaak ligt vrij gecompliceerd, want in aparte deals (in 2005 en 2010) kwamen 93% van de obligatiehouders overeen met de Argentijnse regering dat slechts 50% van de obligaties betaald zouden worden (een haircut van 50% dus). Echter, omdat veel van deze obligatiehouders oudere Amerikanen waren, besloot een groot deel van hen eieren voor hun geld te kiezen en verkochten de obligaties door tegen een bodemtarief aan hedgefondsen zoals NML Capital en Aurelius. Het zijn deze investeerders, die nu via het Amerikaanse Hooggerechtshof een betaling van 1,3 miljard US dollar van de Argentijnse overheid af willen dwingen.

De Argentijnse president Cristina Fernández de Kirchner noemt deze hedgefondsen consequent aasgieren en weigert ze te betalen. Onlangs schreef ik nog op DDS over een bijeenkomst van de G77 Groep in Bolivia, waar Fernández de Kirchner verontwaardigd sprak over het westerse “anarcho-kapitalisme”. Een felle dame dus, die vaak in toespraken de Falkland/Malvinas kwestie gebruikt om de anti-westerse gevoelens in haar land tot het kookpunt te brengen. Dit is een effectieve methode om de aandacht van haar eigen faalbeleid af te leiden. Haar goede vriend Vladimir Poetin weet er alles van. Overigens steunde Fernandéz de Kirchner onlangs van ganser harte de inname door Poetin van de Krim, wat uiteraard zeer gewaardeerd werd door de Russische president, zie dit artikel.

Kortom, dit muisje kan nog heel wat staartjes krijgen. Concreet is de stand van zaken nu dat Argentinië nog dertig dagen heeft om een overeenkomst te bereiken met de schuldeisers en zo niet, de status van wanbetaler dreigt. In het laatste geval zou, mede gezien de zwakke economische positie van Argentinië , wel eens een keten van financiële reacties kunnen volgen. Te denken valt aan een valutacrisis, zoals we eerder dit jaar al zagen, maar dan in een verhevigde vorm. Het is te hopen dat de Argentijnen nog een tijdje kunnen genieten van het WK en hun sterspeler Messi, want in de weken na het WK zullen donkere financiële wolken zich boven hun land verzamelen.

Hoe het ook zij, zeker is dat het Argentijnse volk zal lijden onder de zaken die op hen afkomen. Hoewel ik niet een heel grote sympathie koester voor hedgefondsen, zou je ook kunnen stellen dat de Argentijnse elite (en degenen die hen telkens in het zadel helpen, dus de Argentijnse kiezers) dit over zichzelf heen hebben geroepen, door decennialang wanbeheer van de economie en het in standhouden van een veel te groot en corruptiegevoelig overheidsapparaat.  Een situatie, die we in onze eigen EU mochten meemaken in een land als Griekenland. Ook landen als Italië en Frankrijk kampen met een veel te groot en inefficiënt overheidsapparaat.

Je zou je dan ook kunnen afvragen wat er zal gebeuren als dergelijke EU-landen, net als Argentinië in 2001, vroeg of laat in een default situatie terecht komen en obligatiehouders (waaronder onze pensioenfondsen) te maken krijgen met forse haircuts. Ook dan zullen er ongetwijfeld juridische claims volgen. Ik vrees dat we tegen die tijd in Europa met problemen komen te zitten, waar zelfs Supermario Draghi geen antwoord meer op heeft.