Sharon overleden – leugens vliegen in het rond

1. Het veiligheidshek zou een plan zijn van Sharon
"Hij [Sharon] was ook initiatiefnemer van de beruchte Westoeverbarrière (de 'muur')." (Trouw)

Dat is niet waar. Het veiligheidshek is een besluit geweest van de socialistische regering onder premier Barak. Als oppositieleider was Sharon lange tijd tegen. Eenmaal gekozen tot premier heeft Sharon besloten om de bouw van het hek wel voort te zetten, onder geweldige druk van de publieke opinie door de golf van Palestijnse aanslagen (70-80% van de Israëlische bevolking was voor).

2. Sharon zou aangestuurd hebben op het bloedbad in Sabra en Shatila
"In die Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon werden in 1982 met medeweten van Israëlische militairen honderden, mogelijk duizenden mensen vermoord." (ANP) 

Dit is ook een vreemde verdraaiing van de feiten. Het zijn christelijk-Arabische milities geweest die vele honderden burgers hebben afgeslacht in Sabra en Shatila. Bij die slachting heeft geen enkele Israëlische soldaat zelfs maar een Palestijn gedood. De christenen gingen zo te keer in deze kampen omdat de Palestijnen een aantal weken daarvoor honderden christenen met bijlen en messen hadden afgemaakt, in de christelijke stad Damour.

De vraag is of het Israëlische leger op dat moment wel verantwoordelijk was voor de veiligheid van de burgers van Sabra en Shatila en of het dan de gebeurtenissen wel had kunnen voorkomen. Bovendien was er sprake van een oorlogssituatie, waarin beslissingen over leven en dood onder grote druk en met heel moeilijke afwegingen tot stand komen.

Een onderzoek constateerde dat Sharon wel indirect verantwoordelijkheid droeg, omdat hij nalatig was geweest om te reageren op de signalen. Wat dat betreft is het vergelijkbaar met de gang van zaken rond Srebrenica. Ook daar was sprake van nalatigheid in het reageren op signalen. De Nederlandse verantwoordelijk kan groter worden genoemd: er waren in Srebrenica veel meer doden (minstens 6.000), het was beter te voorzien, de Nederlanders waren al ter plaatse, de Nederlanders waren er juist met de opdracht om de burgerbevolking te beschermen en er kwam pas na zeven jaar een onderzoek van een parlementaire enquêtecommissie - in Israël na tien dagen.

Overigens hoor je nooit meer iets over de werkelijke daders of over de andere 150.000 doden uit de Libanese burgeroorlog tussen Palestijnen en Libanese christenen, sjiieten en soennieten - en de rol van Syrië daarbij. Alleen in verband met Israël wordt hier steeds weer aan herinnerd.

3. Het bezoek van Sharon aan de Tempelberg zou de tweede intifada hebben veroorzaakt
"[Sharon] provoceerde de Palestijnen met een bezoek aan de Tempelberg, een plaats die voor joden en moslims heilig is. Het werd de aanleiding voor de tweede Palestijnse opstand, de tweede intifada." (NOS)

De bewering is typisch een sprookje uit de Palestijnse propaganda. Het is volstrekt niet waar, zoals ook het officiële rapport van de internationale Mitchell Commissie concludeert. Het geweld was lang vooraf gepland en aangekondigd. Dat is voor iedereen zelf trouwens eenvoudig te constateren.

Op de Likoed-site staan twee artikelen uit de internationale media die het geweld aankondigen: 'Arafat talks of battles in a few weeks' en 'Palestinians prepare for September war'. Deze berichten dateren van drie maanden voor het begin van de tweede intifada, toen was dus al algemeen bekend dat Arafat het geweld aan het voorbereiden was.

Zoals die artikelen al laten zien, was het de bedoeling van Arafat om de tweede intifada te laten beginnen nadat hij de Amerikaanse vredesvoorstellen zou hebben getorpedeerd. Het was de bedoeling om zo de aandacht van dat feit af te leiden.

En zo is het ook gegaan. De 4.000 doden die tijdens de tweede intifada vielen onder Palestijnen en Israëli's waren geen gevolg van het bezoek van Sharon – dit geweld werd cynisch gepland en georkestreerd door Arafat.