Exit Griekenland

Als IMF, ECB en EC binnenkort moeten vaststellen dat de Grieken nog steeds hun afspraken niet zijn nagekomen, dan blijven er twee opties over. Je kan ze opnieuw geld geven lenen of je scheldt een deel van hun schulden kwijt in ruil voor uittreding uit de euro. Nee, ik heb dit op deze sombere zondagmiddag niet zelf zitten bedenken, maar het zijn de woorden van Pieter Korteweg, vanmiddag in het tv-programma Buitenhof.

Korteweg, voormalig hoogleraar monetaire economie in Rotterdam, is tegenwoordig werkzaam bij een internationale vermogensbeheerder en bekleedde eerder topfuncties bij het ministerie van financiën en Robeco. Hij zei overigens niet met zoveel woorden dat de tweede optie zijn voorkeur heeft, maar ik kreeg, gelet op zijn retoriek, wel sterk die indruk. Oordeelt u zelf. De uitzending wordt nog herhaald en zal later online komen. 

En zoals bekend is Griekenland niet het enige zorgenkindje in de grote eurofamilie. De Brusselse denktank Breugel heeft in opdracht van Welt am Sonntag alle vijf de zwakke broeders tegen het licht gehouden. Ierland en Spanje komen er vrij goed vanaf. Ierland heeft de uit zijn krachten gegroeide bankensector aangepakt en Spanje heeft het pensioenstelsel hervormd en de arbeidsmarkt gedereguleerd.

Italië daarentegen, doet door zijn onwil om hervorming van zijn economie (vooral liberalisering dienstensector) en sanering van de overheidsfinanciën door te voeren, nauwelijks onder voor de financiële schurkenstaat Griekenland. Naast Griekenland profileert Italië zich steeds meer als 'Pleitekandidat', zoals de Duitsers dat zo mooi kunnen zeggen.

En nu we het toch over onze oosterburen hebben, daar gaat de regering onder leiding van Angela Merkel ogenschijnlijk onverstoorbaar verder op de ingeslagen weg: nieuw 'reddingsplan' voor Griekenland, uitbreiding bevoegdheden tijdelijk noodfonds EFSF en instelling transferunie permanent reddingsscherm ESM. Een opsteker deze week was de milde uitspraak van het constitutionele hof in Karlsruhe. Domper daarentegen de vaandelvlucht - afgelopen vrijdag, uit het rovershol de ECB in Frankfurt - van Jürgen Stark, directielid namens de Bondsrepubliek en ook wel aangeduid als 'hoofdeconoom'.

De ECB heeft maar één opdracht en dat is zorgen voor prijsstabiliteit, dus de inflatie binnen de perken houden. Het opkopen van staatsobligaties van zwakke landen valt buiten die opdracht en is daarmee zelfs in strijd omdat het de inflatie in de eurozone aanwakkert. Stark stapte zogenaamd 'om persoonlijke redenen' op, maar kon natuurlijk het luchthartige na-ons-de-zondvloed-beleid van zijn latijnse collega's in de ECB-directie niet langer aanzien. Een gebaar van machteloze woede, een klap in het gezicht van vertrekkend ECB-president Jean-Claude Trichet en een gevoelige tik voor het zelfvertrouwen van bondskanselier Merkel en haar minister van financiën Wolfgang Schäuble. Het afhaken van Stark is geen incident. Eerder dit jaar trok de beoogd opvolger van Trichet, de Duitse centrale bankier Axel Weber, zich om dezelfde reden terug.

Intussen is uitgelekt dat Schäuble, die zich graag profileert als een volbloed 'Europeaan', in het geheim werkt aan Plan B, aldus Welt Online dit weekend. Heel verstandig natuurlijk, want voor het eind van dit jaar krijgen we 'crunchtime', zoals Korteweg vanmiddag in Buitenhof aankondigde. Duitsers, met hun rijke militaire traditie, weten als geen ander dat je in deze financiële oorlogssituatie maar beter op alles voorbereid kan zijn: als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Griekenland desnoods failliet laten gaan, respectievelijk uit de euro. Dankzij een EFSF met uitgebreidere bevoegdheden denkt men de klap wel te kunnen opvangen.

Plan B lijkt op een doorbraak in de Duitse aanpak van de crisis. Officieel sluit de bondsregering uittreding van Griekenland nog steeds uit. Maar Welt Online spreekt onomwonden van een 'Strategiewechsel', en dat is andere koek.  Een soortgelijke aanpak voor Pleitekandidat Italië lijkt vooralsnog een brug te ver, maar wat niet is kan nog komen. 

(wordt vervolgd)