Het Duitse Bondsministerie voor Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek heeft een internetenquête gehouden om de opvatting van de burgers te peilen met de betrekking tot de zogenoemde 'Energiewende'. Daarbij werden de volgende stellingen aan de orde gesteld:
These 1 (Speicher und Netze): Ich trage den Ausbau der Energieinfrastruktur mit, auch wenn es bedeutet, dass in meiner Umgebung neue Stromleitungen oder Energiespeicher gebaut werden müssen.
These 2 (Brückentechnologien): Ich halte Investitionen in neue Gas- und Kohletechnologie für notwendig, auch wenn dadurch die Klimaschutzziele in Deutschland nicht vollständig erreicht werden.
These 3 (Erneuerbare Energien): Ich bin bereit, höhere Strompreise (ca. 3-6 % pro Jahr bis 2020) zu zahlen, um den Ausbau der erneuerbaren Energietechnologien zu fördern.
These 4 (Energieeffizienz): Ich halte Maßnahmen zum Energiesparen für sinnvoll, auch wenn sie mich in meinem persönlichen Lebensstil einschränken.
Quentin Quencher heeft de reacties doorgevlooid en kwam tot de conclusie dat een grote meerderheid (ongeveer 2/3) van de respondenten zich tegen de 'Energiewende' uitsprak. Bovenstaande afbeelding geeft de resultaten van zijn evaluatie grafisch weer.
Zou deze uitslag tot een wijziging van het energiebeleid kunnen leiden in Duitsland? Het zou mij verbazen. Want het Duitse energiebeleid wordt gedomineerd door klimaatoverwegingen en deze behoren tot het terrein van de pseudo-religie en getuigenispolitiek, waarop rationele argumenten geen vat hebben. Kosten en baten worden genegeerd en de informatie daarover wordt stelselmatig achtergehouden en gemanipuleerd. Dissidente geluiden worden effectief gesmoord. (Over een uiterst recent voorbeeld van een spreekverbod voor een Duits klimaatscepticus zal ik binnenkort berichten.)
Alle politieke partijen zitten op die lijn. De kiezer heeft dus geen keus.
De contouren van de ecologische Goelag beginnen zich steeds duidelijker af te tekenen.
Vluchten kan niet meer.