Het zal de Kamer minus 1 een zorg wezen wat er in Turkjie gebeurt.
Sinds zijn meest recente verkiezingsoverwinning is de Turkse premier Recep Tayyip Erdogan steeds autocratischer geworden. Hij houdt zich met van alles en nog wat bezig, met hoofddoeken in het onderwijs tot de stadsinrichting van Istanbul.
Daar komt bij dat hij steeds harder is gaan optreden tegen critici én kritische journalisten. Dat betekent: journalisten die hun werk doen. Hierdoor is Turkije volgens Reporters Without Borders verworden tot 's werelds grootste openluchtgevangenis voor journalisten.
Ook is het tegenwoordig volstrekt normaal in Turkije dat mensen die tegen het kabinetsbeleid demonstreren behandeld worden als terroristen. Ze worden voor onbepaalde tijd vastgezet en hebben daardoor feitelijk geen enkele manier om zich te verweren tegen de beschuldigingen die tegen ze geuit worden. Zo zouden ze zich inzetten voor 'buitenlandse machten' en voor een mysterieuze 'rentelobby' die het stiekem blijkbaar voor het zeggen heeft in dit land.
Het zijn stuk voor stuk zorgwekkende ontwikkelingen. Je zou denken dat Europese, en dan met name Nederlandse, politici die zorgen zouden delen.
Helaas is niets minder waar. Minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans werd uiteindelijk door de Tweede Kamer gedwongen om contact op te nemen met zijn Turkse ambtgenoot over de behandeling van Gezi Parkdemonstranten, maar sindsdien is het akelig stil geworden in Den Haag. In Turkije is er een enorme heksenjacht gaande, maar geen parlementariër, laat staat kabinetslid, die zich daar druk om maakt.
Nou ja, niemand behalve Pieter Omtzigt van het CDA. Die blijft namelijk boven op de ontwikkelingen in Turkije zitten.
Zie hier zijn meest recente post voor zijn CDA-blog. Hij heeft ook een aantal belangwekkende vragen ingediend bij Timmermans.
Vragen van het lid Omtzigt (CDA) aan de minister van Buitenlandse Zaken
1. Heeft u kennis genomen van het rapport van "Reporters without borders", waarin Turkije gedaald is tot plaats 154 op de wereldranglijst van persvrijheid (World Press Freedom Index 2013 en de grootste gevangenis ter wereld voor journalisten genoemd wordt?
2. Heeft u kennis genomen van de verklaring afgelopen zondag van de Unie van Turkse Journalisten (TGS), dat 22 journalisten ontslagen zijn en dat verder nog 37 journalisten gedwongen zijn hun ontslag te nemen, naar aanleiding van de protesten?
3. Hoeveel journalisten zitten er op dit moment in de gevangenis en kunt u dat vergelijken met het aantal journalisten dat in China of Iran in de gevangenis zit?
4. Hoeveel demonstranten zijn naar aanleiding van de demonstraties in Turkije opgepakt en hoeveel zitten er nog altijd in de gevangenis? Indien u het antwoord niet weet, wilt u dit dan via de Nederlandse en Europese diplomatieke kanalen achterhalen?
5. Heeft u kennis genomen van het feit dat de minister van Europese zaken, Egemen Bag??, de demonstranten als terroristen ziet?
6. Hoeveel mensen, die demonstreerden of op de sociale media actief waren in de protesten, zitten vast onder de anti-terrorisme-wetgeving, waardoor ze heel lang zonder aanklacht vastgehouden kunnen worden? Wat vindt u van het feit dat anti-terrorisme-wetgeving gebruikt wordt tegen demonstranten?
7. Hoeveel mensen zijn gedood, permanent gehandicapt en gewond geraakt? Hoeveel van deze mensen hebben een excuses van de regering/overheid ontvangen en bij hoeveel van deze incidenten is iemand vervolgd en/of gestraft voor het veroorzaken van letsel?
8. Op 25 juni schreef u aan de kamer dat minister Davuto?lu heeft aangegeven dat een onderzoek naar het gebruik van excessief geweld zal plaatsvinden. Hoe staat het met dat onderzoek en bent u of lady Ashton geïnformeerd over de voortgang en/of de uitkomsten van dit onderzoek? Zo ja, kunt u die informatie met ons delen?
Ik wacht met spanning op de antwoorden van de minister. Omtzigts vragen en opmerkingen zijn namelijk terecht én juist. Zoals ik eerder deze week al berichtte worden demonstranten vastgezet op basis van antiterreurwetgeving. Dat is dus: wetgeving bedoeld om mensen met geweren en bommen uit de samenleving te verwijderen. Nu wordt die wet dus gebruikt om vredelievende demonstranten te vervolgen.
Weet-ik-hoeveel mensen zijn gewond geraakt bij de politieacties tegen de demonstraties, anderen zijn permanent gehandicapt. Er vielen zelfs enkele doden te betreuren. De Turkse regering zegde Nederland enkele weken geleden toe dat er een intern onderzoek zou komen naar het 'excessieve' geweld, maar daar is tot nu toe bar weinig mee gebeurd. Zo vreemd is dat natuurlijk niet aangezien het hier om politieagenten gaat die bevelen van boven hebben uitgevoerd. Als ze nu opeens vervolgd worden zullen ze zich de volgende keer wel tweemaal bedenken: niet bepaald een scenario waar Erdogan op zit te wachten.
We mogen dankbaar zijn dat er in ieder geval nog één man is die zich zorgen maakt om de situatie in Turkije, maar waar zijn de andere europarlementariërs die eerder deze zomer nog moord en brand schreeuwden? Waarom laten zij niets van zich horen? En hoe zit het eigenlijk met de regering die wel het gesprek aangaat met Erdogan als die over een Turks jongetje begint dat opgevoed wordt door een homokoppel, maar zijn kaken stijf op elkaar houdt terwijl er ogenschijnlijk mensenrechtenschendingen plaatsvinden in Turkije? Erdogan beriep zich in de zaak Yunus op bepaalde mensenrechten, waarom doet Den Haag nu niet hetzelfde? Waarom huldigt men zich opeens in stilzwijgen?
