Rutte moet van zich afbijten in Europa
Nederland is nog steeds het braafste jongetje van de Europese klas. Andere landen vinden 'voor wat hoort wat' de gewoonste zaak van de wereld, maar wij doen daar niet aan.
De kosten van al die noodfondsen en reddingsoperaties in het kader van de Europese schuldencrisis rijzen de pan uit. Nederland heeft reeds tientallen miljarden in deze bodemloze put gekieperd. Als we ook de dubieuze praktijken van de ECB meetellen waar we vroeg of laat de rekening van gepresenteerd zullen krijgen, dan komen we al gauw aan een bedrag van twaalf cijfers.
Zacht eitje
Nederland staat in de EU bekend als een zacht eitje. Het lijkt erop dat premier Rutte alles tekent wat ze hem in Brussel onder zijn neus duwen en dat zonder noemenswaardige tegenprestaties te verlangen. Met zijn voorgangers was het overigens niet veel beter gesteld. Terwijl andere landen moeilijk doen en hun belangen met kracht verdedigen, doen wij altijd braaf wat ons wordt gevraagd.
Ongekend
We zitten nu in een periode dat van ons wordt verwacht dat wij ongekende financiële verplichtingen aangaan. Denk aan het tweede 'reddingspakket' voor Griekenland en aan het permanente noodfonds ESM, dat bovendien een uitholling van het budgetrecht van de Tweede Kamer en daarmee van de democratie impliceert. Voor alle duidelijkheid: ik ben geen voorstander van dit alles, maar als het kabinet er toch mee instemt, dan moet het ook zijn huid zo duur mogelijk verkopen.
Immigratie
Laat Mark Rutte met zijn kabinet het ijzer smeden nu het heet is. Er zijn wel wat zaken die we bij de EU moeten doordrukken. En niet alleen die korting op onze disproportionele contributie. Wat te denken van de door het kabinet beoogde aanscherping van het immigratiebeleid? Doordat we onze bevoegdheden op dit terrein hebben overgedragen aan de EU - met dank aan Jan Peter Balkenende - moet minister Leers nu met de pet in de hand langs de Europese hoofdsteden om nog iets voor elkaar te krijgen. Maar voorlopig zit de zaak muurvast, mede dankzij de onwillige Eurocommissaris Cecilia Malmström.
Sarkozy
De tijd is rijp om onze eisen kracht bij te zetten. President Sarkozy profileert zich in het kader van zijn verkiezingscampagne als voorstander van immigratiebeperking, dus daar valt nu wellicht iets te bereiken. Dat het helemaal fout loopt in de EU met de kabinetsplannen inzake immigratie is al maanden duidelijk, het reddingsplan voor Griekenland en het ESM staan al maanden op de agenda, en ook de Franse presidentsverkiezingen komen niet uit de lucht vallen. Dus hebben we tijd genoeg gehad om de zaak grondig voor te koken in Europa. Maar niets wijst erop dat de gedachte om deze zaken te linken bij het kabinet is opgekomen, laat staan in overweging is genomen. Dat zou dan de zoveelste gemiste kans voor open doel worden.
Gekke Henkie
Deze Gekke-Henkie-cultuur is diep verankerd in de Nederlandse ambtenarij en in het bijzonder in onze diplomatie. Al hebben wij wel degelijk bekwame diplomaten in huis, zoals de geslaagde repatriëring van die onfortuinlijke helicopterbemanning uit Libië vorig jaar liet zien. Uiteindelijk zijn niet de ambtenaren, maar de politici verantwoordelijk. Zij moeten aangeven waar onze prioriteiten liggen. En premier Rutte moet eens leren van zich af te bijten en harde eisen op tafel te leggen. Dat is men in het buitenland misschien niet gewend van Nederland, maar verder is dit doodnormaal in internationale betrekkingen.
Blufpoker
Je zou kunnen tegenwerpen dat premier Rutte heilig overtuigd is van de zegeningen van zowel het tweede reddingspakket voor Griekenland als het ESM. Kan hij dan wel een geloofwaardige dreiging op tafel leggen? Dat hangt ervan af. Het helpt in ieder geval niet om die overtuiging van de daken te schreeuwen. Om met succes te onderhandelen moet je kunnen blufpokeren. Les één voor de pokeraar is om je niet in de kaart te laten kijken. En mocht het nu te laat zijn om die twee genoemde zaken tegen te kunnen houden, dan zullen zich ongetwijfeld weer nieuwe mogelijkheden aandienen in de vorm van 'reddingsoperaties' en te sluiten of te wijzigen Europese verdragen.
Catshuis
Voor de laatste verkiezingen maakte de VVD zich bij monde van Mark Rutte sterk voor een strenger immigratiebeleid, zonodig door aanscherping van de Europese regels. Zijn fractiegenoot, thans staatssecretaris, Paul de Krom verwoordde het zo: [we moeten] 'met getrokken zwaard Europa in'. Naar verluidt staat immigratie bij de thans lopende onderhandelingen in het Catshuis ook op de agenda. Die goede voornemens van de VVD moet Mark Rutte nu waarmaken.
