Racisme: de witte motor

Das war einmal. Die tijden komen nooit meer terug. Sinds vorig jaar heb ik ontzettend de behoefte om te gaan overwinteren in Spanje, zodat ik het Zwarte Pietendebat niet hoef mee te maken. Ik vind het verschrikkelijk stompzinnig gezeik. Een kleine minderheid, zwarte activisten en blanke meelopers (onder andere Asha ten Broeke, Sunny Bergman, Francisco van Jole, Peter Breedveld en last but not least Zihni Özdil, die als Turkse Nederlander natuurlijk hartstikke blank is), roepen dat Zwarte Piet racisme is, dat Nederland institutioneel racistisch is, dat blanken onbewust racistisch zijn, dat kortom alle ellende in de wereld, uiteraard ook ISIS, de schuld van de blanken is. Het is een orgie van haat en ressentiment, in naam van de tolerantie uitgekreten. 

Nieuw dieptepunt is het verhaal van Marjan Boelsma, adviseur en activist, uiteraard gepubliceerd op het zelfbenoemde antiracismeblog Joop. Het is een bewerking van het verhaal dat zij op 23 oktober op ‘Het grote antiracismedebat’ hield, een debat dat werd georganiseerd door de Erasmus Universiteit Rotterdam en een debat waar de conclusie natuurlijk allang van te voren bekend was, namelijk dat Nederland door en door racistisch is. Volgens Boelsma is ‘de witte’ het probleem. 

Zij stelt:

Gelukkig kan Marjan Boelsma het wel zien. Aan haar is de goddelijke zwarte waarheid geopenbaard dat alle blanken, ik bedoel witten, allemaal vieze vuile racisten zijn die de zwarten expres in de Bijlmer laten wonen in die foeilelijke flatgebouwen, een politiek talent als John Leerdam als een baksteen hebben laten vallen, Quinsy Gario telkens maar lastig vallen met zijn uitspraak over de MH17, Zwarte Piet hebben verzonnen om de zwarten elk jaar keihard bewust te kwetsen en als neoliberalen (vuile leugenaars zijn dat, het hebben van gelijke kansen is gemeen, feministen en zwarte activisten worden hierdoor gediscrimineerd, vandaar dat we genderstudies en black studies hebben die het witte privilege via een poststructuralistische discoursanalyse moeten ontmaskeren, echte onbevoordeelde wetenschap is dat) op wereldschaal een neokolonialistische westerse apartheidspolitiek (jawel, daar is geen woord Frans bij) in stand houden. Trouwens ook de reclameslogan ‘Melk: de witte motor’ is institutioneel racistisch, want melk is niet per definitie wit en chocolademelk is veel lekkerder. 

Het witte complot heeft zionistische proporties aangenomen. Het allerergste is dat zelfs de witte kinderen onbewust racistisch zijn. Zij zijn niet onschuldig maar als witten in zonde ontvangen en geboren. De witten zijn per definitie racistisch. Het zit in hun genen. Witte kinderen geloven niet in alleen Zwarte Piet, maar als ze een pop van Nelson Mandela maken lijkt die ook op Zwarte Piet. Ergo: witte kinderen zijn geen haar beter dan de 42 kinderen te Bethel die de profeet Elisa hadden beledigd en daarom door twee beren uit het bos levend werden verscheurd.  Best jammer eigenlijk dat Artis zo ver weg is van het Museumplein. 

Ik ben erg benieuwd of Boelsma ook een oplossing, misschien wel de eindoplossing, heeft voor het wittenvraagstuk.  

Ten slotte staat er in het hele weg-met-ons-betoog van Boelsma maar één zinnige zin: 

Blijkbaar hangt er in Casa Boelsma geen spiegel. Of zou ze stiekem toch een blackface hebben?