Wie z'n meest recente speech in het Europese Parlement heeft gezien, moet zich toch een beetje zorgen gaan baren.
Afgelopen woensdag was het dan eindelijk zover: het nieuwgekozen Europese Parlement kwam eindelijk voor het eerst bijeen in Straatsburg om iedereen feestelijk welkom te heten en natuurlijk waren er ook speeches van de leiders van de zeven fracties in het Europese Parlement. Zes daarvan waren gewoonweg niet interessant, maar voor de speech van de leider van de EFDD-groep - Nigel Farage - zal de gemiddelde DDS-lezer toch even gaan zitten:
Allereerst is het natuurlijk goed om te zien dat Farage deze speeches nog kan blijven houden. Je moet er niet aan denken dat het unieke EFD-geluid zou wegvallen, omdat de EFD-groep er bijna niet meer geweest was.
Anderszijds is het uiteraard wél belangrijk dat de toespraken van Farage van net zo'n hoge kwaliteit blijven als dat ze in de vorige zittingsperiode van het Europese Parlement waren. U en ik weten dat er weinig dingen beter in staat zijnom eurosceptici te recruteren, motiveren en activeren door een donderpreek van de flamboyante Engelsman af te draaien.
De speech van afgelopen woensdag, echter, is dat niet. Farage heeft daarin geen echt verhaal en schaatst van onderwerp naar onderwerp in z'n riedel. Hij godwint het Parlement ("the EU flag being virtually goose-stepped around the yard"), lamenteert de toestanden in Zuid-Europa en neemt ook nog even David Cameron op de korrel. Vervolgens rommelt hij er nog een punt over democratie in en lanceert de UKIP-leider ook een mislukte aanval op de kersvers geïnstalleerde Juncker. Farage's scherpe tong mist doel, omdat hij het excessieve rook- en drinkgedrag van de Luxemburgse oud-premier aanhaalt. Dat Farage zelf een fanatieke roker en drinker is, is algemeen bekend in eurofiel én eurokritisch Europa.
Farage gaat in z'n meest recente speech van hot naar her, en laat uiteindelijk vooral de indruk achter op iedereen boos te zijn en vooral geïnteresseerd is in het afpoeieren van anderen. Volgens mij kan het een stuk puntiger, preciezer en constructiever. En dat zal het ook allemaal moeten worden.
Het is immers belangrijk dat Farage z'n vorm terugvindt. De eurosceptici zullen in de aankomende vijf jaar geen stapje terugdoen en alleen nog maar méér Europa willen introduceren. Het is dan dus ook van essentieel belang dat ook de eurosceptici op oorlogssterkte blijven. Als we dan Farage hebben die speeches geeft van de uitmuntende klasse van "charisma of a damp rag and the appearance of a low-grade bank clerk", zijn we al een heel eind op weg om slagen te maken.