PvdA is totaal onbetrouwbare coalitiegenoot
Tijd voor de VVD om de stekker uit het kabinet te trekken.
Eric Vrijsen heeft een prima artikel geschreven voor Elsevier waarin hij uitlegt dat het zorgfiasco in de Eerste Kamer een teken aan de wand is dat de VVD niet langer kan vertrouwen op de PvdA. In iedere coalitie gaat weleens iets mis, maar bij de PvdA is er sprake van chronische problemen.
Dat drie PvdA-senatoren de Zorgwet van minister Schippers blokkeerden, is een nieuw bewijs dat niemand de baas is bij de PvdA. Elke coalitie kent weleens een bedrijfsongeval, maar dit is veel ernstiger.
Het kabinet kan de geleden schade maar op enkele manieren ongedaan proberen te maken. Jammer genoeg is de burger daar het dupe van; zogenaamd degene die de PvdA graag wil beschermen:
De coalitie zal het gat over de ruggen van de verzekerden proberen te repareren: eigen bijdragen voor geneeskundige hulp; minder behandelingen worden vergoed; het eigen risico moet verder omhoog.
Op zich leuk bedacht als dit inderdaad de weg is die het kabinet wil behandelen, maar het lost feitelijk niets op. De PvdA is nu namelijk volstrekt onbetrouwbaar en ook nog eens ongeloofwaardig. Er waren politieke afspraken gemaakt tussen beide coalitiepartijen; het zorgstelstel zou onder handen worden genomen. Nu dat niet gelukt is doordat drie PvdA-senatoren ineens bedachten dat ze 'principes' hadden kan de VVD die partij niet meer vertrouwen. De kans is namelijk groot dat recalcitrante leden van die partijen andere wetsvoorstellen waar ze het mee oneens zijn vanaf nu ook weg zullen stemmen. Ze hebben immers al bewezen zich niets aan te trekken van gemaakte deals.
Elke coalitie kent weleens een bedrijfsongeval, maar dit is veel ernstiger. De nederlagenstrategie van de PvdA maakt samenwerken feitelijk onmogelijk.
Er is eenvoudigweg niemand de baas in de PvdA, de partij die bij de eerstvolgende verkiezingen bijna driekwart van zijn kiezers dreigt kwijt te raken.
De situatie is nu al erg, maar wacht maar eens tot de PvdA een enorme nederlaag lijdt bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten en daarmee voor de Eerste Kamer.
Zoals Sybrand Buma vertelt in de Elsevier van komende week gaat de coalitie al langer gebukt onder hevige spanningen. Tot nu toe wist men dat te verbergen voor de kiezer, maar dat betekent niet dat het zijn gangetje gaat. Buma:
"Betonrot zie je niet, totdat het gebouw begint te brokkelen en dan is het te laat."
Het is duidelijk dat Rutte II dit punt nu heeft bereikt. Lange tijd zagen we de betonrot niet, maar nu wel. Langzamerhand begint het coalitiehuis in elkaar te vallen - en als dat eenmaal gebeurt is er geen stoppen meer aan. Nee, ook niet als de VVD dit keer een stapje terug doet en minister Schippers keihard laat afgaan om de PvdA een pleziertje te doen.
Net als wij kijken sociaaldemocraten namelijk ook naar de peilingen en, alweer net als wij, zien ze dat hun partij he-le-maal kapot gaat. Strategisch zijn ze misschien niet briljant (daar maken ze te veel fouten voor), maar zelfs zij zullen beseffen dat de partij sowieso is uitgeregeerd is als het kabinet lange tijd blijft zitten. Het enige waar zij op kunnen hopen is dat het kabinet valt en dat ze zich vervolgens als 'principieel' kunnen neerzetten, waarna de partij mogelijkerwijs wat virtuele zetels kan afsnoepen van andere linkse partijen zoals de SP, GroenLinks en wellicht D66. Hoe langer Rutte II doorgaat, hoe marginaler de PvdA wordt.
De VVD-top zal zich dit ook realiseren en moet daar consequenties uit trekken. De vraag is niet óf het kabinet valt, maar wanneer. De liberalen doen er verstandig aan om de boel dan zelf maar op te blazen - ja, het liefst ruim voor de verkiezingen van volgend jaar. Op die manier kan men het eigen imago enigszins oppoetsen wat hard nodig is aangezien de rechtse kiezer zich al lang heeft afgekeerd van deze coalitie.
De enige vraag die de komende uren beantwoord moet worden is: heeft de VVD het lef om te doen wat nodig is of krabbelt de partijtop op het laatste toch weer terug? Andere nominaal rechtse partijen zullen ongetwijfeld op het laatste hopen; kabinet Rutte II in het zadel betekent namelijk vrijwel zeker een mooie verkiezingsoverwinning voor hen.
