Predikant: 'Hou op met klagen over ouderen'
De wereld staat op zijn kop. Volgens predikant Robbert Jansen klagen Nederlanders continu over ouderen.
Als Millennial moet het me even van het hart: wat een flauwekul.
Als predikant merk ook ik zeker dat bepaalde nood onder ouderen vaker voorkomt dan onder jongeren. Daar aandacht aan besteden, is natuurlijk niet verkeerd. Maar mag ouderdom ook nog een toegevoegde waarde hebben ten opzichte van jong-zijn? Levert het leven dan zo beroerd weinig op dat oud zijn alleen kan worden samengevat met het woord 'probleem'?
Is dit onze levensloop: als kind leer je om te gaan bijdragen aan de maatschappij, als volwassene draag je bij, als oudere ben je een probleem?
Ik weet niet of deze predikant met twee benen in de wereld staat -- of in ieder geval met één been -- maar als ik zo om me heen kijk hoor en zie ik mensen vooral klagen over de jeugd van tegenwoordig, en dan met name over de jongste generatie volwassen. Je weet wel: millennials. Wij krijgen van alles en nog wat over ons heen. We zouden egoïstisch zijn, lui (behalve als het over ons eigen werk gaat, we zouden niet kunnen luisteren, en ga zo maar door. Er is altijd wel wat.
Maar blijkbaar heeft deze predikant het gevoel dat ouderen het altijd moeten ontgelden. Volgens mij valt dat nogal mee.
En dan nog iets: ouderen worden weliswaar af en toe (ja, af en toe!) bekritiseerd, maar dat komt eerst en vooral doordat we een vreselijk systeem hebben dat we de verzorgingsstaat noemen. Die kunnen we niet in stand houden; er zijn nu eenmaal te veel ouderen om maar voor iedereen te blijven 'zorgen.' Dat betekent niet dat we een hekel hebben aan ouderen, of dat het ouder worden alleen maar een probleem is, maar feit is wel dat ouderen de samenleving erg veel geld kosten; geld dat we niet hebben.
Tenslotte kunnen ouderen natuurlijk wel degelijk iets toe te voegen hebben. Ze hebben ervaring en, niet altijd maar goed, levenswijsheid. In principe zouden ze dus een mooie rol als mentors kunnen vervullen. Maar die stap moeten ouderen zélf zetten; ze moeten zelf het initiatief nemen en aantonen dat ze wel degelijk nuttig kunnen zijn.
Overigens ontslaat bovenstaande ons natuurlijk niet van de christelijke plicht om voor ouderen te zorgen als zij het moeilijk hebben. Maar dan kan best op privé-niveau, zonder dat de overheid daarbij aan te pas komt.
