Geert Wilders is een (verrassende) bondgenoot rijker. Het gebeurt niet vaak, maar Geert Wilders heeft zowaar een bondgenoot gevonden in de politiekcorrecte mainstream media. Het betreft niemand minder dan Özcan Akyol. Columnist voor het AD.
Voor de geloofwaardigheid van onze rechtspraak zou het goed zijn als er consequent werd geoordeeld. Als het aan Wilders ligt, hoeft Pechtold niet voor een rechter te verschijnen, omdat hij vindt dat sommige dingen gezegd moeten worden.
Maar als ze hem wél vervolgen en de fractievoorzitter van D66 niet, dan bestaat de schijn van willekeur en zelfs partijdigheid. ‘Gelijke monniken, gelijke kappen’, zegt de leider van de PVV hierover. En daar heeft hij gelijk in. Discriminatie verandert niet van ernst als de afzender zich doorgaans wel weet te gedragen.
Ik deel Wilders' visie dat dit soort uitspraken niet vervolgd moeten worden. Maar als je één politicus wel vervolgd en de andere niet, puur en alleen omdat de ene politicus bekendstaat als controversieel en de ander niet, dan is er overduidelijk sprake van klassenjustitie. Dat kan en mag nooit geaccepteerd worden. Of beide heren dienen zich te verantwoorden voor een rechter, of ze komen er allebei mee weg. Het is het één of het ander.