Oude economie is op den duur onbetaalbaar
Mijn 'bullshit detector' sloeg onmiddellijk op tilt toen ik dit las en bleek niet meer te repareren.
Onder de titel, ''Oude economie' is op den duur onbetaalbaar', mochten de groene coryfeeën Vincent van den Brekel en Wouter van Dieren, beiden directeur van de Firebird Foundation van de Club van Rome, weer eens breed uitpakken op de opiniepagina van de Volkskrant. Het resultaat was een brei van politiek correcte kletskoek, waarvoor zelfs de Volkskrant zich zou moeten schamen.
Het energieakkoord van de SociaalEconomische Raad stuit op commentaar dat varieert van totale afwijzing tot euforie. Het belang ervan is dat de duurzaamheidsbeweging nu volwaardig aan tafel zit bij wat tot voor kort het exclusieve domein was van de sociale partners in de oude economie, werkgevers en vakbonden. Dat is dus een historisch moment. Wat ooit de vakbonden moesten veroveren op de gevestigde orde, vult Groen nu in.
Groen heeft geen democratische legitimatie en draagt in tegenstelling tot de werkgevers en werknemers geen verantwoordelijkheid.
De Amerikaanse vrijheidsstrijd begon met de leuze : 'No taxation without representation'. De financiering van de miljardenverslindende plannetjes van de SER zal door de energieverbruikers en belastingbetalers moeten worden opgehoest. Maar zij zaten niet aan tafel.
De resultaten reflecteren de actuele kennis over duurzame energie.
Volgens de actuele kennis is er geen 'business case' voor duurzame energie. Het CPB heeft dat duidelijk aangetoond.
In de oude economie is het klimaatprobleem niet al te dwingend, zijn windturbines subsidievreters en worden rekensommen toegepast die slechts een fractie van de werkelijkheid tonen.
Er is geen klimaatprobleem en windmolens zullen altijd subsidievreters blijven.
De kosten van energie worden momenteel niet door de markt bepaald maar door politieke arrangementen. Verborgen en openlijke subsidies op alle bronnen en technieken is wereldwijd regel. Met fiscaliteiten wordt in iedere richting bijgestuurd, ten faveure van, of contra zon, wind, fossiel.
Op dit moment vooral contra fossiel en ten gunste van 'duurzaam'. Zo bedragen de huishoudelijke stroomkosten 7 cent per kilowattuur. Maar we betalen 23 cent vanwege energiebelasting, transportnetten, winstmarge en btw. Vrijwel niemand beseft dat zo dubbele belasting wordt betaald (btw over een kostenpost die al een belastingtarief bevat).
Voor transportnetten en winstmarge moet natuurlijk ook worden betaald. Maar het feit dat fossiel als in zo'n hoge mate als melkkoe voor de inning van belastingen wordt beschouwd, is natuurlijk controversieel. Het is overigens vreemd dat de auteurs dit punt opbrengen. Immers, als de belastingen op fossiel niet zo hoog zouden zijn, zouden de door hen geprefereerde 'duurzame' energieopties helemaal geen kans maken.
De lagere kostprijs voor grote bedrijven en bedrijven in de tuinbouw is eveneens een politieke beslissing. Een objectieve marktbeweging is niet aan de orde.
Wat moeten we dan? Moeten we die bedrijven over de kop laten gaan? Het Westland plat?
Ditzelfde is het geval met klimaat- en milieukosten die vrijwel nergens worden meegeteld. De (indirecte) subsidies voor fossiele brandstoffen (zonder klimaat) worden voor Nederland geschat op 7 miljard euro per jaar, en wereldwijd op 550 miljard. Afhankelijk van toekomstig beleid kan dit tot een veelvoud oplopen.
Volgens het VN-milieuprogramma (UNEP) bedragen de werkelijke (klimaat- en milieu-) kosten van een vat olie een viervoud van de marktprijs (nu 110 dollar per vat, oftewel ruim 83 euro). Daaraan zouden de kosten van de Amerikaanse vloot in de Golf moeten worden toegevoegd.
UNEP heeft een rijke fantasie.
Als bij ongewijzigd beleid de CO2-uitstoot, die onlangs de grens van 400 ppm (parts per million) doorbrak, naar 650 ppm gaat en meer, dan wordt de aarde tussen de evenaar en de 40-50 breedtegraad onbewoonbaar, met zomertemperaturen van 60 graden Celsius (onlangs in Arizona 54 graden).
De auteurs zuigen dit uit hun duim. Zelfs het VN-Klimaatpanel komt niet met zulke onzinnige beweringen.
Reële kostentoerekening wordt met dat perspectief een nachtmerrie, maar als het CPB de economie toch al doorrekent tot 2040, dan moeten deze variabelen ook in dat rekenmodel worden opgenomen. Discontinuïteit in stroomprijzen, grondstoffen-schaarste en wereldhandel wordt hét kompas voor de realistische toekomst. Business as usual verdwijnt.
Met schaliegas kunnen de stroomprijzen omlaag. De discontinuïteit is van menselijke oorsprong door beleidsgeïnduceerd miljardenverslindende 'Energiewenden', die geen enkel effect op het klimaat hebben.
Bij presentaties in het Pentagon over deze klimaatprognoses door het Potsdam Klima Institut [PIK] werden deze grimmige toekomstbeelden afgelopen winter niet afgewezen. Het Amerikaanse leger is als bedrijf de grootste afnemer van olie, vandaar dat het Irak moest binnenvallen om zich te verzekeren van de olie die nodig is voor de Iraakse invasie. Maar ondanks deze Catch 22-logica reageerden de generaals als professionele risicoanalisten.
Het PIK grossiert in volkomen irrealistische, apocalyptische toekomstbeelden. Wie dat nu nog niet door heeft, schort het aan beoordelingsvermogen.
Anders is het op Wall Street. Hoewel investeringen in de groene sector snel groeien (tot ca 20 duizend miljard dollar per jaar) zegt Wall Street nog altijd dat het 'niet economisch is om de aarde te redden', ter ondersteuning waarvan met alle macht de ontkenning van het klimaatprobleem wordt georkestreerd.
Wall Street is een markt waar aanbieders en vragers handelen in waardepapieren. Wall Street 'zegt' niets en heeft geen standpunt.
Europa betaalt per jaar ongeveer 450 miljard dollar aan de Golfstaten voor olie, Nederland ongeveer 50 miljard (inclusief opslag ten behoeve van de handel). Tot voor kort kwam dit geld linea recta retour, voor onroerend goed en voor investeringen en contracten in de reële economie. Deze geldkringloop wordt nu richting andere continenten gestuurd. Netto verliest Europa zo meer dan het, ten tijde van de eurocrisis, kan verdragen. Bezuinigingen kunnen dit verlies niet wegwerken.
Het getuigt van economisch onbenul om handelsstromen op deze partiële manier te analyseren.
En zo gaan de auteurs nog een tijdje door. Ik pik er nog een paar krenten uit.
In Zuid-Europa groeit het inzicht dat de schulden aan het Noorden niet met euro's maar met megawatts moeten worden terugbetaald.
????
Het Duitse succes met duurzame energie wordt bepaald door sterke politieke wil en een consistent energiebeleid. Daarover gaat de komende fase: opslag van duurzame bronnen, een noodzakelijke volgende stap nu de zonnedaken deze weken meer stroom leveren dan alle afgeschakelde capaciteit aan kerntaken bij elkaar.
De Duitse 'Energiewende' is een miljardenverslindend fiasco dat de elektriciteitsvoorziening duurder en onbetrouwbaarder maakt. De daaruit voortvloeiende instabiliteit van het Duitse elektriciteitsnet wordt ten dele op de buurlanden afgewenteld. De burger moet bloeden. 'Standort Deutschland' krijgt een zware klap. Het bedrijfsleven verplaatst investeringen naar landen met een goedkopere elektriciteitsvoorziening, hetgeen leidt tot verlies aan welvaart en werkgelegenheid. Het klimaateffect van dat alles is niet aantoonbaar.
Het Nederlands energiebeleid van de afgelopen jaren en debat was warrig, gepolariseerd en visieloos. Ondanks de tekortkomingen is het SER-akkoord een teken van een nooit eerder vertoonde mogelijke samenwerking en een schonere toekomst.
Kletskoek.
Lees verder hier.
Voor mijn eerdere DDS-bijdragen, zie hier.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook