Opgepast! Doctor Endendijk dringt genderwaanzin op aan families: 'geen blauwe en roze geboortekaartjes meer!'

Maar volgens Joyce Endendijk getuigt zo'n predispositie voor een kleur van stereotyperend gedrag. Gedrag waardoor kinderen in een bepaald keurslijf worden gedrukt en bang zijn om in het geval van jongens op ballet te gaan. Ze denkt zelfs dat het probleem zo groot is dat ze stelt 'met alle gevolgen van dien'. Hoeveel subsidies dergelijke professoren bij de Nederlandse universiteiten ontvangen om onderzoekjes af te leveren kan ik u wel vertellen. Het gaat vaak om tonnen aan publiek geld dat wordt besteed aan constructivistische wetenschapsbeoefening. Constructivisme is een blik op de wetenschap waarbij het doel is om de samenleving om te vormen richting een nieuw ideaal en dat ideaal zit natuurlijk in het hoofd van de wetenschapper. Deze vorm van wetenschap herbergt een zeer hoog narcisme niveau, zoiets van: 'Wij weten wat goed voor u is.' Zou ze zelf kinderen hebben?

Sterker nog er wordt ouders, die wel van de traditie houden om een kleur toe te kennen aan het geboortekaartje, 'stereotyperend gedrag' in de schoenen geworpen. Een stereotype is een foutief beeld over iets wat de basis vormt voor discriminerend gedrag. Het probleem van de geboortekaartjes? Ze zouden kinderen in hokjes laten denken. Zo stelt Endendijk: "Ouders brengen dit soort stereotype denkbeelden wellicht over op hun kinderen. Daarmee benadruk je tijdens de opvoeding de verschillen tussen jongens en meisjes." Wat is precies de relatie tussen kleur en het ontstaan van stereotypes? Die kan ze natuurlijk niet bewijzen.

Nu kan ik haar enige ervaringen uit mijn eigen jeugd vertellen. Ik ervoer weinig verschillen tussen jongens en meisjes op de basisschool. Ik speelde vaak met meisjes. Dat er verschillen waren bleek al snel tijdens gymles. Maar blijkbaar denkt Endendijk dat er een wereld te winnen valt met haar adviezen voor het kiezen van de kleur van de geboortekaartjes. Mooi, weer 30k onderzoekssubsidie verspilt aan deze wereld verbeterende kennis. Wellicht moeten we haar pleidooi vooral zien als een roep voor meer keuzevrijheid voor het kind. Keuzevrijheid om te gaan voetballen of toch op ballet te gaan. Prima, zo zegt ze: "Bied verschillende soorten speelgoed aan. Praat met ze over wat ze tegenkomen in de media. Ga in elk geval niet geforceerd de andere kant op. Als een jongen uit zichzelf wil voetballen, is dat natuurlijk helemaal prima. Laat zien dat je keuzes maakt om gelukkig te zijn, niet om wat anderen van je verwachten."