De identiteitspolitiek van de NRC en Volkskrant kent geen grenzen en columnisten spelen op de identiteitsorgel hun riedeltje met valse tonen. De kerstcommercials van supermarkten en de muzikale Top 2000 waren dit keer aanleiding om beklag te doen over de identiteit van muzikanten en figuranten in reclames. Deze fenomenen zouden niet 'divers' genoeg zijn volgens de auteurs Robert van Gijssel en Sheila Kamerman. Zo'n beklag is natuurlijk bijzonder nuttig, want alle sociale problemen in Nederland lossen zich als sneeuw voor de zon op door hier melding van te maken. Toch? Nee natuurlijk niet. Het is gewoon bijster irritant dat kranten als de NRC en Volkskrant steeds maar weer hun diversiteitspropaganda moeten opdringen aan lezers. In het geval van de Top 2000 zegt Van Gijssel: "Er is welgeteld één vrouw te vinden: Claudia de Breij, op nummer 24, met het nummer Mag Ik Dan Bij Jou. En De Breij wordt voorafgegaan door een leger aan mannen zonder kleur, oftewel: witte mannen. Van ook nog gevorderde leeftijd." Laten we beginnen met een compliment. Knap hoor Robert, dat je kunt tellen. Heel knap. Wellicht dat die Top 2000 er zo uit ziet omdat voornamelijk blanke oude Nederlanders hun inzendingen doen. Ik ken weinig mensen van de millennialgeneratie die zich hiermee bezighouden.
De Top 2000 is voor mij ook eerder een Flop 2000, want de muziek is ab-so-luut niet mijn smaak. Had Robert een stukje muziekkritiek geschreven: prima, maar veel verder dan kleurtjes tellen kwam het niet. Jammer. Maar van Gijssel wist ook nog iets positiefs te melden: "Het mooie aan de jaarlijst is dat nieuwe pop, r&b en dance hand in hand gaan met oude en zelfs een beetje versteende rock, en dat generaties luisteraars er bij samen kunnen komen. In dat opzicht is de Top 2000 best verbindend [...]". Tot zover de analyse van Van Gijssel. Hoera...
De NRC kopte lekker racistisch, want zij denken dat blanke mensen geen migratieachtergrond kunnen hebben. Ze hebben waarschijnlijk nog nooit van klussende Polen gehoord. Die mensen zijn vaak ook blank en hebben wél een migratieachtergrond. Maar tot zover over de racistische aanname van de NRC: "Gevraagd naar de reden om geen enkel persoon van kleur in de reclames te laten zien, tonen de woordvoerders van de supermarktekens zich verbaasd." Ik dacht eerst dat het de NRC ging om mensen met een migratieachtergrond, maar nee hoor. De aap komt uit de mouw. Het gaat toch weer om huidskleur. Terecht dus dat de supermarkten verbaasd reageren, heeft Sheila Kamerman ook niets beters te doen dan kleurtjes tellen?
Wat was nu precies het nut van deze observaties?