Daarmee doet de Nederlandse staat dus goede zaken. Niet alleen pakt de ING-deal goed uit, maar ook de algemene inkomsten en
uitgaven kennen een keurige balans. Er komt dus ook iets meer binnen dan wordt uitgegeven en dit zijn mooie buffers die kunnen worden opgebouwd voor de toekomst. Hoop is dan ook dat Rutte het geld niet direct weer uitgeeft aan vage klimaatdoelen, want dan lijkt ons land meer aan het subsidiepompen dan daadwerkelijk financieel beleid dat de lange termijn positie van Nederland versterkt. Maar laten we, net zoals bij
de cryptomarkt, niet te vroeg juichen. Het kan zijn dat in het vierde kwartaal een lagere economische groei wordt gerealiseerd of er toch nog aanvullende uitgaven moeten worden gedaan. Dan kan het overschot zomaar eens wat minder uitvallen.
De Nederlandse staatsschuld is nog altijd hoger dan in 2008 en het welvaartsverlies sinds de crisis is nog niet goedgemaakt. Toch zijn het de politici van partijen als de VVD en CDA die blijven beweren dat het nu beter gaat dan
ooit. Dan komt men weer met lijstjes aanzetten vol gekalkt met abstracte cijfers waarvan de onderliggende realiteit vaak heel anders is dan het lijkt. Leuke verkiezingsretoriek, maar wij trappen daar natuurlijk niet in. Zo was de staatsschuld in 2008 ruim 42% van het Bruto Nationaal Inkomen (BNI) en
in 2018 is dat zo'n 56%. In tijden van economische voorspoed moet dit gewoon omlaag. Daarom zouden de huidige partijen er goed aan doen dat overschot te houden en niet opnieuw de uitgaven te verhogen.