Is het de nadrukkelijke bedoeling van de machthebbers dat mensen nodeloos lijden en zelfs helemaal alleen sterven, zonder ook maar een afscheidshug van familie? Of moeten we dit soort inhumane zaken toeschrijven aan incompetentie?
Twitteraar Badr Asbai is woest. Zijn "lieve zus" voelde zich gisteren na weken van chemotherapie en bestraling niet zo goed. Uiteindelijk moest ze met de ambulance vervoerd worden naar het ziekenhuis waar ze opgenomen en behandeld werd.
De familie wilde natuurlijk heel graag bij haar maar, wat bleek, dat mocht niet. Want: er zijn ook
COVID-19 patiënten.
Asbai vindt dat terecht volkomen onacceptabel. "Te gek voor woorden dit," schrijft hij. "Onmenselijk!"
https://twitter.com/AsbaiBadr/status/1261415794770096130
Inderdaad, het is onmenselijk, maar je hoort en leest dit soort schrijnende gevallen steeds vaker. En waarom, eigenlijk? In het ergste geval moeten deze mensen beschermingsmiddelen krijgen, waarna ze alsnog bij hun geliefden kunnen zijn -- en in het beste geval hoeven we het gevaar van COVID-19 ook weer niet te overdrijven, zoals Maurice de Hond vrijdag nog
uitlegde bij het FVD Journaal.
Dit beleid is werkelijk totaal geschift. Mensen lijden onnodig. En ondertussen stralen Rutte en De Jonge van trots omdat ze het volgens de peilingen zo ontzettend goed doen.
Ik ben er klaar mee. We hoeven dit soort wanbeleid -- onmenselijk wanbeleid! -- niet te accepteren. Als één van mijn geliefden mogelijk sterft of in ieder geval ernstig ziek is houden ze mij niet bij haar of hem vandaan. Als een arts dat niet vindt kunnen, jammer dan. Dat COVID-19 is godverdomme de pest niet zeg. Ja, het is een gevaarlijk virus voor ouderen en mensen die al zwak zijn, maar we hoeven het ook weer niet te overdrijven; we hoeven absoluut geen beleid te hanteren waardoor doodzieke mensen helemaal alleen lijden, zonder steun van geliefden.
Of mogen we dat tegenwoordig ook niet zeggen?