Sadet Karabulut speelt weer schimmige internationale politiek: dit keer Iran en nederzettingen in Palestina
Tweede Kamerlid Sadet Karabulut (SP) is deze week wederom het middelpunt van een portie Kamervragen met een internationale agenda. Als SP'er op Buitenlandse Zaken houdt ze zich natuurlijk druk bezig met Israël. Dat vindt Karabulut namelijk een interessante casus als het gaat om mensenrechten. Dat ze zwijgt over de Venezolaanse president-dictator Nicholas Maduro laten we even achterwege.
Niet alleen veroordeling is nodig maar ook actie vanuit Nederland en de EU. Het is in strijd met het internationaal recht, in strijd met VN-resoluties, in strijd met het EU-associatieakkoord, etc. Toch wordt er geen enkele consequentie aan verbonden. https://t.co/qmQkpts4n7
— Sadet Karabulut (@SadetKarabulut) September 11, 2019
Ik had enige tijd geleden nog de hoop dat Karabulut zou leren van de casus-Syrië. Kortgeleden bleek namelijk dat de Nederlandse regering per abuis jihadisten bevoorraadde in een oorlog van rebellie tegen de seculiere president-dictator Assad. Destijds maakte Karabulut goede stappen: maar ze ging ook ver. Soms leek het bijna op het ondermijnen van de Nederlandse reputatie, maar de kritiek was terecht.
In het geval van de Nederlandse deelname aan een digitale aanval op infrastructuur in de Republiek Iran geldt het zelfde: goed dat je dit afwijst. Nederland zou zich verre moeten houden van zulke inbraakacties tegen soevereine staten. Maar in het geval van 'bezette gebieden' in Palestina ligt de jurisdictie heel anders. Daar gelden wetten buiten de Nederlandse wet om en daar heeft Nederland geen directe invloed over. Ook op Joop gaat ze helemaal los.
Zeker interessant, maar niet echt een onderwerp waarop een Nederlandse volksvertegenwoordiger in de Tweede Kamer kan excelleren in haar ambtsuitoefening. Misschien moeten we de moties dan maar zien als een verlengstuk van haar opinievorming in diverse andere media en niet omgekeerd: Sadet is éérst internationaal activist, pas daarna Nederlands volksvertegenwoordiger.
Dus focust Karabulut zich dan maar snel op het internationaal recht om de aandacht daarvan af te leiden. Daar verstoppen ze zich dan maar achter. En dan is het voorstel ook nog eens onhandig ook: om nu aan dezelfde Nederlandse regering -wiens hypocrisie in deze enorm is- te vragen om "normatieve taal" te uiten in de internationale politiek richting Israël kan zomaar eens haar reputatie nog verder schaden.
Toevallig hetzelfde resultaat als Karabuluts vorige acties in de casus-Syrië.
