Wel profiteren, niet integreren.
Dat moet de man gedacht hebben die zijn dochter deze week een tikkeltje hardhandig
opvoedde, door haar in hun eigen woning te verkrachten. Het is de droom van de halve wereld om naar het Westen te komen, of dat nou op legale of minder legale manieren gebeurt. Zolang je maar oog houdt voor het doel aan de horizon - gratis huisvesting en betaald krijgen om niets te doen - kom je er wel. Maar iets terug doen voor de mensen die jou dat allemaal bieden? Nee, dat gaat dan weer iets te ver.
De vader in kwestie had zich dan ook hardnekkig vastgehouden aan zijn eigen overtuigingen die - verrassend genoeg - allemaal uit zijn geloof komen. Welk geloof dat is zal ik maar niet vermelden: ik wil natuurlijk niet discriminerend overkomen. Ik kan echter wel een tipje van de sluier oplichten. En ja, dat was de hint al.
Wie letterlijk iets meer dan een stukje van een sluier oplichtte was dus deze vader. In tegenstelling tot hem, was zijn dochter wel van plan om enigszins te integreren in
Noorwegen. Hoe goed ze daar al in geslaagd was is niet duidelijk, maar evident was wel dat het haar vader veel te ver ging. Hij besloot dan ook om gebruik te maken van zijn 'rechten' - een vader heeft volgens de Sharia totale zeggenschap over zijn dochters totdat ze trouwen - in de vorm van een verkrachting die haar moest leren dat ze beter moest vasthouden aan haar Islamitische wortels.
Gelukkig wist het meisje uiteindelijk te ontsnappen, waarna ze een postbode tegenkwam die de politie inlichtte. De vader in kwestie is inmiddels opgepakt, en volgens Noorse media is er DNA-materiaal gevonden op een plek die zijn verdediging er niet makkelijker op zal maken. Volgens de man zelf zat hij enkel op haar bed om een discussie met haar te voeren, maar inmiddels is wel duidelijk dat hij daar meer heeft gedaan dan alleen zitten.
Minder duidelijk is helaas wanneer wij nou eindelijk eens dit soort situaties gaan voorkomen. Wanneer gaan we ons nu eindelijk eens beseffen dat het voor iedereen veel handiger is om mensen in hun eigen regio en in hun eigen cultuur op te vangen, als ze niet thuis kunnen blijven? En nog veel belangrijker: wanneer gaan we ons hier actief voor inzetten?