Niet zo huilen jongens: bedreigingen horen tegenwoordig gewoon bij de journalistiek

Er zijn van die types die de hele dag huilen dat ze weleens dreigmails ontvangen. Dat zou ongekend zijn, vreselijk, een enorme aanslag op hun gemoed, etc.

Nou, die types kunnen wel ophouden met zeiken. Uit onderzoek blijkt namelijk wat ik al jaren zeg: dat bijna iedereen die zich bezighoudt met journalistiek -- in welke vorm dan ook -- met regelmaat bedreigd wordt. Ja, het is triest, maar het hoort er tegenwoordig gewoon bij.

Ik kan daarover meepraten: ook ik krijg met enige regelmaat bedreigingen, wat niet zo gek is aangezien De Dagelijkse Standaard natuurlijk nogal een controversiële website is. Als je geen blad voor de mond neemt word je tegenwoordig gewoon bedreigd. Dat is wellicht een teken dat er iets mis is met de huidige cultuur en met onze omgangsvormen, maar we hebben er gewoon mee te dealen.

Dat is dan ook waarom ik bijzonder moe word van al die aandachtshoeren die het internet rijk is die elke dag weer huilen dat ze een boos mailtje van een gek ontvangen hebben. Nee, je mag niemand bedreigen, en als je een naam en adres hebt kun je prima aangifte doen tegen zo'n tokkie, maar laten we het niet erger maken dan het is. Jan wordt bedreigd, en dat geldt ook voor Ingrid, Henk, Ellie, en al die andere mensen die zich op wat voor manier dan ook bezighouden met de politiek en het nieuws.

Ja, er zijn gevallen waarin je zo'n bedreiging echt heel serieus moet nemen -- bijvoorbeeld in het geval van Geert Wilders, waarvan bekend is dat hij op dodenlijsten van radicale moslims staat -- maar over het algemeen kun je zo'n dreigement net zo goed meteen in de prullenbak gooien. En ja, dat weet iedereen in dit wereldje... en, alweer ja, dat betekent ook dat relatief onbekende mensen die een keer een bedreiginkje krijgen en daar vervolgens helemaal los over gaan dat eerst en vooral doen om wat aandacht voor zichzelf te genereren.

Inderdaad, ik zeg het gewoon. Laten we elkaar geen watjes noemen, we weten allemaal dat dit precies is wat er gebeurt. Daar word ik onderhand bijna net zo moe van als van al die mafketels die dreigmails versturen. En dat wil wat zeggen, want aan dat soort types heb ik écht een enorme pishekel.