Het Nieuwe Rode Gevaar van New York

Bill de Blasio, die op 5 november de burgemeestersverkiezing met bijna 75% van de stemmen won tegen een kansloze Republikeinse tegenkandidaat, is op nieuwjaarsdag beëdigd als burgemeester van New York City. De Blasio is de eerste Democratische burgemeester van New York in meer dan twinitig jaar. In de afgelopen twintig jaar is dit Democratische bolwerk bestuurd door twee Republikeinse burgemeesters, Rudy Giuliani en Mike Bloomberg. Bloomberg was geen echte Republikein. Bloomberg was ooit een Democraat, die zijn burgemeesterschap als Republikein begon maar werd onafhankelijk toen de Republikeinse Partij te rechts werd voor Bloomberg. De verkiezing van de linkse populist De Blasio moet dan ook gezien worden als een reactie op twintig jaar Republikeins stadsbestuur, waarbij de nadruk lag op veiligheid en vrij ondernemerschap. Onder de Blasio komt de nadruk te liggen op sociale gelijkheid en armoedebestrijding.

De Blasio komt uit de Clinton-stal van de Democratische Partij. De Blasio diende in de regering van Bill Clinton als hoogste ambtenaar van het Ministerie van Huisvesting en Stedelijke Ontwikkeling in New York en New Jersey. De Blasio was campagnemanager van Hillary Clinton in 2000 toen zij werd gekozen in de senaat namens de staat New York. De steun van Bill en Hillary Clinton was van grote, misschien wel van doorslaggevende betekenis voor de verkiezingscampagne van Bill de Blasio om burgemeester te worden van New York City. Daarom nam Bill Clinton De Blasio op nieuwjaarsdag ook de eed af, waardoor hij officieel de 109e burgemeester van New York City werd.

De steun van Bill en Hillary Clinton moet rechtse Democraten en de kiezers in het midden gerust stellen dat De Blasio, die is gekozen op een nogal erg linkse herverdelingsagenda, een pragmatische en geen ideologische koers zal varen als burgemeester van New York. De Blasio heeft zijn achterban echter linkse 'hervormingen' beloofd. Zo wil hij de belastingen voor de rijken verhogen, maar daar heeft hij de medewerking van de gouverneur en het parlement van de staat New York voor nodig. De Blasio is een traditionele tax and spend liberal met een klassiek-links programma: hogere belasting, hogere overheidsuitgaven, grotere rol van de overheid als hoeder van het algemeen belang, meer entitlements voor de 'zwakkeren'. Een ouderwetse bevoogder die leuke dingen voor linkse mensen wil doen. Zijn inauguratiespeech was één links-populistische tirade tegen de 'elite', de rijken. De aanpak van sociale ongelijkheid en armoede zijn hoekstenen van zijn bestuursprogramma.

De Blasio moet op zijn tellen passen dat hij de fouten van zijn oude baas David Dinkins, die als laatste Democratische burgemeester een potje maakte van het stadsbestuur, niet herhaalt. Onder Dinkins werd New York geteisterd door een misdaadgolf en een haperende economie, wat leidde tot 20 jaar Republikeins stadsbestuur. De New York Times hoopt dat De Blasio zorgt voor een revival van progressieve politiek in heel Amerika. De voormalige Amerika-correspondent van het Obama Staats NOS Journaal is al aan het cheerleaden.

Linkse activisten vrezen dat De Blasio zijn linkse herverdelingagenda niet zal waarmaken en een nieuwe Obama zal blijken: veel woorden maar weinig daden. De steun van Clinton voor de nivelleringsoperatie die De Blasio voorstaat is voor progressieve activisten een alarmbel. Onder Clinton namen de inkomensverschillen in Amerika ernorm toe en kreeg Wall Street vrij spel. Voor progressieve Democraten is dit een gruwel. Voor hen is sociale gelijkheid het belangrijkste thema voor Democratische politiek. Hier woedt in de Democratische Partij een heftig debat over.