Neo-nazi band krijgt geen podium in Nederland: is dit censuur, of juist een goed voorbeeld?
De Poolse band Infernal War kan niet optreden in Nederland. Poppodia in Nederland hebben de optredens van de controversiële band afgeblazen, nadat ze te horen hebben gekregen wat voor uitlatingen de bandleden hebben gedaan en de geschiedenis van de band. De bandleden hebben namen die refereren naar nazistische oorlogsmisdadigers. Is dit nu censuur, of juist goed?
De groep heette aanvankelijk Quintus en hernoemde zich later Infernal SS, een duidelijke verwijzing naar de SS, de elite-eenheden van de nazi's. De leadzanger heeft de artiestennaam Herr Warcrimer aangenomen en een van de gitaristen wordt Zyklon genoemd, een verwijzing naar het gas zyklon B dat in de gaskamers is gebruikt. Op het promotie-shirt staat "Pure Elite Aryan Terror", wat verwijst naar het Arische gedachtengoed van de nazi's.
De band ontkent zelf nazistisch te zijn. Knap hoor, al die kenmerken en keuzes en dan nog durven te stellen dat je geen nazi bent. Wat ben je dan in vredesnaam wel? Het Centraal Joods Overleg had al geklaagd en de organisatie is blij dat de shows niet doorgaan. De poppodia vond deze band te ver gaan, al stellen ze dat meer bands extremistische uitingen doen en ze wel een podium krijgen.
Moeten we hier wel zo blij om zijn? Het zijn private partijen (met subsidie soms, dat wel) die ervoor kiezen om een band geen podium te geven. Als liberaal zeg ik dan ook dat ze in hun recht staan, maar de vraag is wel waar de grens ligt. Wanneer is een band te extremistisch? Alleen om de teksten of de esthetische uitingen? Er zijn inderdaad genoeg bands die extreem zijn en dat ook esthetisch uitdragen. Zij het vanwege satanisme, of de Dood, je kan het zo gek niet bedenken.
Daarnaast loop je nu het risico, als land, dat dit soort bands 'ondergronds' gaan. Het valt niet meer te controleren, sociaal of juridisch. Dat is wel het laatste wat we willen, als dit soort bands en hun fans zich 'ondergronds' verschuilen en daardoor steeds extremer zichzelf gaan uiten en gedragen, geïsoleerd van de wereld. John Stuart Mill, de bekende liberale filosoof, schreef al over censuur, sociale controle en de vrijheid van meningsuiting. Als extreme uitingen zichtbaar zijn, kunnen ze verbaal aangevallen worden. Dan kan het bekritiseerd worden en op die manier heb je een transparantere en veiligere samenleving.
Aan de andere kant moet je je afvragen of het tolereren van intolerantie niet uiteindelijk zorgt voor het verval van de tolerante samenleving, zoals de filosoof Karl Popper stelt in zijn idee, 'de Paradox van Tolerantie'. Moeten we niet juist als samenleving soms bepaalde vorm van censuur toepassen, zodat we de tolerantie beschermen, door middel van intolerantie? Je kan ook de band aanklagen en de juridische gevolgen accepteren en hanteren. Wat vindt u?
