Neem alle Syriëstrijders het paspoort af

Bestaat er zoiets als een kroniek van een aangekondigde moord? Jazeker, de slachting die moslimterrorist en Syriëveteraan Mehdi Nemmouche aanrichtte in het Joods Museum in Brussel, was zo voorspelbaar als wel, als de constatering dat deze niet de laatste zal zijn (en dan laat ik de mogelijk al geplande aanslag op Geert Wilders nog buiten beschouwing).

Jonge, geradicaliseerde moslims vertrekken naar een burgeroorlog waar zij a) zich aansluiten bij terroristische organisaties, b) bloed proeven (de eerste moord schijnt altijd de moeilijkste te zijn, desensitization noemen de Angelsaksen dat), c) nog verder radicaliseren en d) met een beetje pech nog psychologisch trauma oplopen ook (en wie er geen PTSS krijgt, was blijkbaar al psychopaat voordat hij naar Syrië vertrok). A + b + c + d = een perfecte storm, de ideale cocktail voor bloedige terreuraanslagen na terugkomst in Europa. Het is een klein wonder dat Nemmouche pas de eerste was.

En hoe reageren de Nederlandse overheid en politiek? Door de kop in het spreekwoordelijke zand te steken en helemaal niets te doen. Ja, we bieden de jihadisten een “traject” aan, op zoek naar werk en huisvesting. Mooi toch, dat wij in Nederland zo beschaafd zijn het lidmaatschap van een terroristische organisatie te belonen met een huis en een baan? Nergens wordt zo slap gereageerd op het terreurgevaar van terugkerende jihadi’s als in Nederland. In Spanje, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en zelfs in België worden ze na thuiskomst nog wel eens gearresteerd, maar hier leggen we de heren geen strobreed in de weg.

Want ja, het zijn toch onze jongens, idealisten die vechten voor een betere wereld, jongelui die tenminste iets doen tegen het misdadige regime van Bashar al-Assad, een soort 21e-eeuwse Internationale Brigadisten. Goed, kunnen de naïeve idioten die dit echt dachten even gaan uitleggen aan de families waarom hun dierbaren in Brussel zijn vermoord? Op zijn laatst nu kunnen we die propagandistische leugens van islamfans en professionele wegkijkers bij het grof vuil zetten. Laat het kalf voor deze ene keer niet voor niets zijn verdronken.

Alle (ja, alle) polderjihadi’s sluiten zich aan bij Jabhat al-Nusra (Al-Qaida in Syrië), het nog ergere ISIS (de Islamitische Staat in Irak en Syrië, waarvan Mehdi Nemmouche lid was) of verwante islamistische milities. Terreurorganisaties dus. En als je je aansluit bij een terreurorganisatie ben je jawel, een terrorist. Gemakkelijker kan ik het niet maken. Er staat juridisch niets in de weg een terrorist zijn paspoort af te nemen. We deden het in de jaren ’30 zelfs met vrijwilligers die in Spanje tegen Franco vochten en die schoten na thuiskomst niet op Joodse burgers. Bovendien, als je naar Syrië vertrekt om voor Het Kalifaat te vechten, plaats je jezelf voorgoed buiten de Nederlandse rechtsorde. Als je enige trots had verbrandde je zelf dat gehate Bordeauxrode paspoort.

Lost dit alle problemen op? Nee, maar het is een begin. En als andere Europese landen ons voorbeeld volgen, kan het zelfs aanzienlijk meer zijn dan dat. Het wordt namelijk een stuk moeilijker voor het terroristentuig, nadat zij hun stage in Syrië hebben afgerond, terug te keren naar huis. Gekoppeld aan een intensieve samenwerking tussen Europese veiligheidsdiensten, consequente vervolging en keiharde bestraffing van de jihadi’s die toch terugkeren (dit kan – opnieuw – op grond van het lidmaatschap van een terroristische organisatie), kunnen we hiermee de volgende Mehdi Nemmouche misschien niet 100% zeker tegenhouden, maar het hem wel verdomd lastig maken. Als onze overheid nu geen daadkrachtige, concrete stappen in deze richting neemt, verzaakt zij in de allerbelangrijkste taak die wij als burgers aan haar hebben opgedragen: ons te beschermen.