NederTurks Kamerlid Kuzu scheldt kritische journalisten verrot, laat ze intimideren door jongerenbeweging
De lange arm van Ankara heeft al jaren invloed in de Tweede Kamer.
De reden is simpel: er zitten al tijden Turkse Kamerleden in het parlement die de belangen van Turkije behartigen, niet zozeer die van Nederland. Het bekendste voorbeeld? Tunahan Kuzu en zijn maatje Selçuk Öztürk van DENK.
Volgens De Telegraaf zijn de twee niet alleen feitelijk Erdogans belangenbehartigers in de Tweede Kamer, maar hebben ze de autoritaire trekjes van hun president ook nog eens overgenomen:
Intussen is de Turkse manier van met de pers omgaan door het duo linea recta uit Ankara geadopteerd. Bij verschillende media zijn gesprekken met de hoofdredactie geëist of wordt zelfs een gezamenlijke ’evaluatie’ verlangd, als ze het gewaagd hebben om kritisch over het duo te berichten. Vorige week kreeg een journalist van deze krant meerdere keren een kennelijke verwensing in het Turks naar zijn hoofd van Kuzu, omdat hij iets had opgeschreven dat de man niet beviel.
En als dat niet werkt zorgen de heren ervoor dat de Turkse achterban, waaronder de jongerenorganisatie van DENK zelf, de aanval opent op journalisten die de euvele moed hebben om iets negatiefs te zeggen of te schrijven over de twee ambassadeurs van Erdogan.
Blijkbaar vinden de twee heren Erdogan zo geweldig dat ze hem niet alleen stelselmatig verdedigen, maar zijn gedrag ook nog eens imiteren. En dat kan na de verkiezingen van 2017 dan mogelijk lid worden van de Commissie Stiekem, de Kamercommissie die over belangrijke en zwaar geheime informatie van inlichtingendiensten schrijven. What can go wrong?
Er moeten snel wetten aangenomen worden die ervoor zorgen dat deze mannen nooit en te nimmer gevoelige informatie onder ogen kunnen krijgen. Oh, en journalisten en redacteurs moeten hen dagelijks duidelijk maken dat ze geen enkele zeggenschap hebben over de wijze waarop erover hen bericht wordt. Als ze niet om kunnen gaan met kritiek moeten ze a) maar uit de politiek stappen of b) teruggaan naar Turkije, waar kritiek op de AKP tegenwoordig vrijwel niet-bestaand is (omdat de meeste kritische media uitgeschakeld zijn door de overheid).
Lees ook