Een held of een wildebras? Of allebei?
"Dit liever dan in Europa niets doen." Dat zijn de woorden van Richard Jansen, een 40-jarige Nederlander met een achtergrond in het leger, het vreemdelingenlegioen en de beveiliging, maar die tegenwoordig zij aan zij vecht met de Koerdische strijders die ISIS bestrijden.
Trouw heeft een bijzonder interessant artikel geplaatst over deze man en zijn beweegredenen. Als u geen abonnement op Trouw kunt u het artikel hier lezen, via Blendle. In het stuk legt Jansen uit waarom hij naar Syrië is gegaan, wat hij daar hoopt te bereiken en wat hij zoal doet.
"Ik krijg te horen: wat doe je daar, dat is niet jouw land, jouw oorlog", zegt Jansen. Nederlanders snappen het niet, vindt hij. "Natuurlijk is het wel onze oorlog. Isis zit ook in Nederland, die zit overal." Om zelfmoordaanslagen te voorkomen, moet je ergens beginnen, meent hij. "In Nederland mag je niets doen. Hier wel. Elke Isis-man die ik kan stoppen, houd ik tegen."
Het meest opvallende aan deze man is dat hij zowel gedreven wordt door ethische opvattingen als door een diepe hang naar avontuur. Zo overwoog hij bijvoorbeeld om af te reizen naar oost-Oekraïne om zich daar bij de rebellen te voegen. Hij was dus actief op zoek naar een nieuwe uitdaging.
Jansen vecht niet slechts mee aan de kant van de Koerden, maar heeft zich zelfs aangesloten bij de YPG, de Syrische tak van de PKK. Hierdoor kan hij niet meer terugkeren in Europa: als hij teruggaat naar Nederland of Duitsland wordt hij vrijwel zeker opgepakt wegens lidmaatschap van een terroristische organisatie. Hoewel ik de Koerden in Syrië en Irak steun in hun strijd tegen ISIS lijkt dit me niet meer dan normaal: de Peshmerga is een prima Koerdische organisatie, de PKK is dat niet.
Hij is boos dat de YPG vanwege het terreur-etiket geen wapensteun krijgt. Die gaat alleen naar de Koerden in Irak, terwijl de YPG ook behoefte heeft aan zware wapens en nachtkijkers. "Het irriteert me enorm dat mensen denken dat ze helpen, maar niets komt hier aan."
Een bijzonder interessante man, deze Richard Jansen. Aan de ene kant wil je hem een held noemen (omdat hij in ieder geval Koerdische burgers wil beschermen), maar aan de andere kant bekruipt je het gevoel dat hij het eerst en vooral voor de adrenaline rush doet en pas daarna voor de mensen die hij dient te beschermen. Daarnaast is het natuurlijk minder sympathiek dat hij zich heeft aangesloten bij een Koerdische terroristische organisatie in plaats van de Peshmerga (of in een groep van, voor en door buitenlanders die redelijk onafhankelijk opereren).