Nederland moet inzetten op Amerikaanse import en schaliegas

Nederland is nu nog de tweede gasproducent van Europa, na Noorwegen. Maar de Groningse velden beginnen leeg te raken en naar schaliegas wordt nog niet geboord. Als deze trend zit voortzet, zou ons land binnen tien jaar gas moeten importeren, voorspelt het Internationaal Energieagentschap (IEA).

Zogenaamd groene energie kan de teruglopende gasproductie deels opvangen. In 2005 leverden duurzame bronnen nog maar 2,3 procent van de Nederlandse energiebehoefte. Vorig jaar was dat 4,5 procent. Wind- en zonne-energie moet echter zwaar worden gesubsidieerd en is onbetrouwbaar. Fossiele brandstoffen blijven nodig.

Daarom moet Nederland ook inzetten op een diverse invoer. Omdat we vooralsnog veel gas in eigen land produceren, is de import vanuit Rusland beperkt, maar Gazprom levert al aan steeds meer Nederlandse bedrijven stroom. Ook importeren Europese landen veel gas uit Qatar, dat via de Rotterdamse haven wordt ingevoerd.

Via de Gate-terminal in die stad kan vloeibaar aardgas dan van overzees wordt aangeleverd worden vergast en gaat het direct de pijplijn in om naar andere landen te worden geëxporteerd. De bouw van de terminal heeft 900 miljoen euro gekost, maar vooralsnog wordt slechts 10 procent van de capaciteit gebruikt. Landen in Centraal- en Oost-Europa die zeer afhankelijk zijn van Russisch aardgas zien in Gate een alternatief. Nu wordt gas dat in Rotterdam binnenkomt al naar Duitsland, Oostenrijk en Hongarije gepompt. Als de onrust in Oekraïne aanhoudt, en voormalige Oostbloklanden minder afhankelijk willen worden van Rusland, kan Gate uitkomst bieden.

De terminal moet echter wel ergens gas vandaan krijgen. Daar hebben we de Amerikanen bij nodig. Zij boren al op grote schaal naar schaliegas en hebben voldoende gas om te exporteren. Helaas houdt de regering van president Barack Obama veel export nog tegen. In de Verenigde Staten is gas inmiddels spotgoedkoop en de regering is bang dat hogere prijzen het nog prille economische herstel in de kiem zouden kunnen smoren.

Die vrees is kortzichtig. Amerikaanse energiebedrijven zouden veel meer kunnen verdienen aan de export van gas naar Europa en een iets hogere gasprijs in Amerika is zo slecht niet. Is het gas te goedkoop, dan wordt boren naar schaliegas namelijk onrendabel. Een toename in de Amerikaanse export zou de gasprijzen wereldwijd stabiliseren en stelt ook bondgenoten in Europa gerust. De Amerikanen klagen nu dat de Europese landen niet krachtig genoeg optreden tegen de expansiepolitiek van Vladimir Poetin, maar geven Europa tegelijkertijd niet de nodige ruimte om zo een krachtig beleid te kunnen voeren.

Dat laat gelijk zien dat hoewel de Amerikanen een betrouwbaardere partner zijn dan Rusland, we niet de ene afhankelijkheid voor de andere moeten inruilen. Een combinatie van toenemende Amerikaanse export en boren naar schaliegas in eigen land is de beste strategie.