Nederland moet excuses niet aanbieden voor Rawagedeh

Advocate Liesbeth Zegveld vindt dat Nederland een schadevergoeding moet betalen aan de nabestaanden van de 431 inwoners van het Indische dorpje Rawagedeh die in 1947 vermoord werden door Nederlandse militairen.

Zegveld houdt vandaag een pleidooi in de rechtbank van Den Haag in een uiterste poging de schadevergoeding los te peuteren. "De nabestaanden hebben jaren onder een koloniaal racistisch systeem geleefd. Ze hadden geen toegang tot het recht."

De advocate wil niet alleen geld zien, maar ook dat Nederland de nabestaanden haar excuses aanbiedt. In dit opzicht zou je denken dat Nederland al het één en ander heeft gedaan, maar nee hoor, Zegveld eist meer.

Met andere woorden, we moeten op onze blotje knietjes smeken om vergeving. Niets anders volstaat.

Jammer maar helaas: dat moeten we dus vooral niet doen. Het is ontegenzeggelijk erg wat er in dit Indische dorpje gebeurd is, maar we kunnen wel bezig blijven met z'n allen. Er is namelijk geen enkel land te bedenken met een brandschoon verleden. Zelfs de Tibetanen hebben zich ongetwijfeld weleens misdragen.

Daar komt bij dat Nederland - en andere westerse landen - de afgelopen decennia wel genoeg boete hebben gedaan voor hun (vermeende) zonden. Hele universiteiten worden tegenwoordig bevolkt door figuren die ervan overtuigd zijn dat het boek van de vaderlandse geschiedenis slechts uit gitzwarte hoofdstukken bestaat. Dat is natuurlijk flauwekul; net als ieder ander land hebben we af en toe verkeerde dingen gedaan, maar over het algemeen geldt dat we best trots op onszelf - en onze geschiedenis - mogen zijn. 

Ten slotte kunnen wij niet verantwoordelijk gehouden voor de (mis-) daden van onze voor- en / of grootouders. Ik weet dat het tegenwoordig heel politiekcorrect is om net te doen alsof dat wél zo is, maar helaas, daar ga ik dus niet in mee.

Wat mij betreft kan Zegveld dan ook op een excuus wachten tot ze een ons weegt (om over de schadeclaim nog maar te zwijgen).