Nederland kampt met remigrerende gezinnen: regelen vooraf niets, houden handje op en brengen eigen kinderen in gevaar

Naast een migrantencrisis is er langzaam maar zeker ook sprake van een sluimerende remigrantencrisis. Immigrantengezinnen die de Nederlandse nationaliteit hebben gekregen, terugkeren naar hun land van herkomst, zien dat het daar een bende is en zonder voorbereiding terugkeren naar Nederland. Om vervolgens aan te kloppen bij de winteropvanglocaties voor daklozen!

Je verzint het niet! Je komt naar Nederland, bouwt een bestaan op, keert die samenleving vervolgens de rug toe en gaat terug naar je land van herkomst. En dan hebben we het over landen als Somalië en Irak. Iedere jandoedel weet dat de kans groot is dat het in die landen een bende is. Daar neem je je kinderen dus gewoon mee naar toe. Ergens kom je erachter dat je kind toch niet helemaal de aansluiting vind in z'n nieuwe omgeving of dat werk zoeken in een ander land moeilijker is dan het lijkt.

Je komt langzaam tot de conclusie dat je wellicht wat overhaast een vrij radicale levensbeslissing hebt genomen en wat doe je? Linea recta terug naar Nederland! Vooral niet vooraf een woonruimte regelen, dat zien we allemaal later wel! Pak je spullen, niet zeuren, op naar het eerstvolgende vliegtuig naar Nederland! Je sleurt je gezin van vliegveld naar vliegveld en bedenkt je dan pas dat het toch wel fijn is om ergens fatsoenlijk te kunnen slapen en wat te kunnen eten. Oeps! Niet aan gedacht. Nou ja, dan maar naar de daklozenopvang die toch al overvol is. Oh, daar kom ik niet voor in aanmerking omdat ik als 'zelfredzaam' wordt beschouwd. Dan begint het te dagen dat de kinderen de dupe dreigen te worden van het roekeloze gedrag van hun ouders.

En wat doen ze bij de gemeente? 'Ah, wat zielig voor de kinderen...' en zo draait Nederland op voor roekeloze ouders, die zelfs noodlijdende burgers verdringen van een opvanglocatie omdat ze hun kinderen als moreel menselijk schild bij zich dragen. Het gore lef!