Merkel's groeiend dilemma: klimaat versus industrie

Het gaat er hoe langer hoe meer om spannen.

Angela Merkel, die ooit de klimaatkanselier werd genoemd, en samen met de Franse President Hollande een voortrekkersrol speelt als groene wereldleidster, wordt met een ernstig dilemma geconfronteerd. Vele voorstanders van een pro–actief klimaatbeleid wijzen op de grote steun die de Energiewende in Duitsland onder de bevolking geniet. En inderdaad wijzen de enquêtes daarover op een eensgezindheid, die Noord–Koreaans aandoet. Maar de vraag is of dit niet het resultaat is van decennia–lange indoctrinatie door de overheid en de media, waarbij de kosten van dat beleid angstvallig werden verzwegen. Thans blijken deze kosten véél hoger uit te vallen dan men ooit had kunnen bevroeden. Volgens de vakbeweging voor mijnbouw, chemie en energie, zouden de onlangs aangekondigde CO2–reductiedoelstellingen wel 100.000 banen kunnen kosten. Massale protesten hebben inmiddels tot uitstel van de betrokken beslissing geleid. Maar deze hangt nog steeds als een zwaard van Damocles boven de hoofden van de genoemde industrietakken.

Onder de titel, 'Coal row takes shine off Germany's green image before G7 summit', schreef Caroline Copley (Reuters) voor 'Mail Online':

Germany's clean energy drive earned it a reputation as a green leader but a domestic row over coal has highlighted the challenge of balancing economic and environmental demands and threatens its ability to lead by example.

Angela Merkel, once dubbed the "climate chancellor", hopes to encourage the Group of Seven industrial nations to commit to tough goals to cut greenhouse gases at a June 7-8 summit in Bavaria before a larger year-end United Nations climate meeting in Paris.

In charge of Europe's largest economy but also its biggest emitter of CO2, she wants to promote the 'Energiewende', a policy that backs cleaner energy and a move away from fossil fuels and nuclear power.

But stalled projects, including her government's attempt to impose penalties on old, highly polluting coal plants, have put Germany's 2020 goal of cutting greenhouse gas emissions by 40 percent compared to 1990 at risk.

"Germany cannot get around the truth that in order not to fail its climate commitments it has to reduce its emissions from its enormous fleet of lignite coal technology," said Kumi Naidoo, executive director of Greenpeace International.

Aware it was on course to miss the 2020 target, the government approved a climate package last December to put it back on track. This included plans to force coal operators to slash their emissions by at least 22 million tonnes by 2020, equivalent to shutting about eight coal plants.

But a coal levy aimed at achieving those cuts, proposed by Sigmar Gabriel, economy minister and leader of Merkel's junior coalition partner, the Social Democrats (SPD), led to protests by coal miners last month and a backlash from the industry.

Union IG BCE [vakbeweging voor mijnbouw, chemie en energie] says it could put up to 100,000 jobs at risk while Germany's second biggest utility RWE said the levy would mean immediate closure for the majority of its lignite mines and lignite-fired power stations.

Bowing to those industry concerns, the economy ministry is now proposing softening the CO2 emissions cuts for coal-fired power plants to 16 million tonnes, according to a ministry document seen by Reuters.

A final decision has been delayed until the summer, and risks undermining Merkel's efforts to convince others that it is possible to cut CO2 emissions and grow the economy.

Only a third of experts from 35 countries surveyed by the World Energy Council believe the 'Energiewende' could serve as a blueprint for the world. In addition, three-quarters think the transition away from nuclear and fossil fuels will weaken Germany's economy in the short-term. ...

The latest row over coal again underscores the dilemma of whether to stick to climate commitments while safeguarding the energy supply and protecting industry.

Lees verder hier.

Ondertussen is de industriële exodus al begonnen. Belangrijke bedrijven als ThyssenKrupp, Norsk Hydro, BASF, SGL Carbon en Voest hebben reeds activiteiten naar het buitenland verplaatst.

Dit alles doet denken aan een beroemde uitspraak van Pogo:

We have met the enemy and he is us.

Voor mijn eerdere DDS– bijdragen, zie hier.