Merkel zegt weer "Wir schaffen das", ditmaal tegen EU-fonds van €750 miljard voor voornamelijk Zuid-Europa

Nederland moet onder geen beding akkoord gaan met het steunpakket voor Zuid-Europa ter waarde van €750 miljard. De tijden zijn veel te onzeker om zo'n risicovolle investering in insolvabele landen te doen, schrijft macro-econoom Frits Bosch. Hij legt uit wat voor gigantische risico's er op ons afkomen, van bankruns tot massa-werkeloosheid: "Ik wens minister Hoekstra zeer veel terughoudendheid toe jegens megalomaan Brussel!"

Angela Merkel zei tegen massa immigratie “wir schaffen das”, totdat bleek dat Duitsland het niet meer wilde ‘schaffen’. Nu zegt ze het weer, ze gaat door de pomp en zwicht onder Macrons druk om €750 miljard via de EU-lidstaten in te zetten voor herstel van vooral Zuid-Europa. Zuid-Europa wilde €1500 miljard als gift. De tactiek is om eerst te overvragen om uit te komen op wat je echt wil hebben €750 miljard als gift.

Gelukkig is onze minister Hoekstra (Financiën) Gekke Henkie niet met ons belastinggeld. We zullen helaas wellicht uitkomen op fifty-fifty giften en leningen, met voorwaarden en afspraken om te hervormen. Zullen deze landen zich aan de voorwaarden houden? Wat denkt u zelf? Ik heb hier eerder voorgerekend waarom deze Zuid-Europese landen feitelijk failliet zijn en iedere euro die je erin stopt in een put zonder bodem is. Dus niet doen, we zien het geld nooit meer terug! Dat is de ervaring van de afgelopen decennia. Deze landen zijn corrupt en door en door onbetrouwbaar. Wees niet zo naïef anders te denken. Ze willen gewoon gratis geld zonder voorwaarden, en dat is wat ze doen als het eenmaal binnen hebben. Dag!! Binnen de bestaande structuur van de EU staan andere landen vervolgens garant voor de insolventie.

Maar er zijn nog meer belangrijke redenen om de beurs nu verder gesloten moeten te houden voor externe ondersteuning. Economen zijn het altijd oneens met elkaar, maar nu doet zich een opmerkelijke overeenstemming voor. Wij zijn van mening dat nog helemaal niet bekend is hoeveel we kwijt zijn aan de eigen ondersteuning van bedrijven en werknemers. We weten wel dat het lang niet mals zal zijn. Ons begrotingstekort loopt op naar €94 miljard, 12% van het BNP, terwijl 3% het afgesproken EU-plafond is. Met andere woorden, we gaan pieken.

Er is nog een andere belangrijke reden. We gaan van een krappe arbeidsmarkt naar een werkloosheid van tenminste 5%. Slachtoffers bevinden zich vooral aan de onderkant van de arbeidsmarkt: vrouwelijke dienstverleners, laagbetaalden, schoolverlaters met hoge studieschulden, kansloos op een arbeidsmarkt in gruzelementen. Inkomensverschillen nemen enorm toe. Om de hoek loeren ook bij ons bewegingen als de gele hesjes, en mogelijk veel erger afhankelijk van de vraag of het coronavirus aanhoudt.

Om dit epistel te besluiten: ons financiële bestel is afhankelijk van drie zaken: vertrouwen, vertrouwen en nog eens vertrouwen. Mocht corona langer bij ons blijven dan financieel ‘gezond’ is, dan bestaat het gevaar dat een ineenstorting optreedt. Inclusief hyperinflatie, bankrun en heel veel zelfmoord, zoals dat ook gebeurde tijdens de Grote Depressie vorige eeuw. Zeg niet: dat zal nooit gebeuren. Zeg niet: ‘this time is different’, maar ‘anything goes’. Het kan allemaal in een een wereld waarin de staatsschulden oplopen naar €300 triljoen. We gaan mondiaal niet alleen qua gezondheid langs het randje, maar ook hevig in de financiële zin van het woord. En dat bij een economische groei van 1%, deglobalisering en een Koude Oorlog VS versus China.

Dit alles tezamen schreeuwt om een solide, financieel beleid. Dit gilt om ver weg te blijven van lieden die ons via een achterdeur in een fiscale en politieke unie willen rommelen met als argument “wees solidair en toon empathie.’ Om tenslotte te concluderen dat we met z’n allen in de goot belanden als het coronavirus hardnekkig is. Daarom: “Doe het niet Wopke. Geen giften en leningen van €750 miljard. Toon je een vent en houd je poot stijf!”

Ik wens minister Hoekstra veel wijsheid en vooral zeer veel terughoudendheid toe jegens megalomaan Brussel!

Frits Bosch, macro-econoom en auteur van onder meer "Risico als obsessie."